Een verantwoordingsdebat van dit stadsbestuur. Verantwoording van wat? Dat er niets aan fijn bouwen in deze beleidsperiode gerealiseerd is, maar wel gesloopt? Als een zwarte wolk heeft deze hele collegeperiode de sloop van de Tweebosbuurt over het beleid van dit college heen gehangen. Het slopen van dat wat deze stad juist groot heeft gemaakt. Het kenmerkende stadse karakter van wijken, van buurten met arbeiderswoningen voor agent, verpleger en onderwijzer, zijn aan het veranderen in yuppengordels. In wolkenkrabbers en festivalparken.
Wonen in Rotterdam is zoveel meer dan het hebben van een woning. Zeker als de cijfers van dat bouwen ondoorzichtig en onbetrouwbaar zijn. Zeker als er gebouwd wordt ten koste van het groen en het slopen van betaalbare sociale woningen. Wonen in Rotterdam is zoveel meer als bereikbaarheid en de infrastructuur die zich beperkt heeft tot het pesten van de automobilist. Maar de wereldallure die Rotterdam nodig heeft door het Openbaar vervoer uit te breiden, die hebben we de laatste vier jaar volledig gemist.
Waar een gebiedsontwikkeling Feyenoord City voor dit stadbestuur niet gaat over OV aanleggen, niet gaat over betaalbare woningen bouwen, maar over het bouwen van een privaat nieuw stadion, dan verzaak je toch volledig in je taak als college van B&W.
Wonen in Rotterdam is zoveel meer als de afbraak van de buurthuizen, bibliotheken, wijkcentra. Allemaal onder de dubieuze noemer van zelfredzaamheid van de inwoner. Funest voor de eenzaamheid onder ouderen. Funest voor de saamhorigheid van wijkbewoners, voor de ontwikkelingen van kinderen die geen thuis hebben – wonen is zoveel meer als alleen maar harde veiligheidcijfers.
Hoe kan dit college zich nu na vier jaar op de borst slaan over een beleid in een stad waar inwoners zich steeds minder veilig voelen omdat ze bijna geen wijkagent meer zien. Omdat er te weinig zijn en omdat de wijkagent buiten de wijk werkzaam is. Waarom die tevredenheid terwijl het voortdurende armoedeprobleem niet serieus aangepakt wordt. De overheid is de grootste schuldeiser, maar actie? Ho maar.
Streep door 81 ouderen-initiatieven
Er is een nietje geslagen door 81 ouderen-initiatieven in de stad. Ze hebben geen uitvoering gekregen. Door het gebrek aan steun van dit college. Aanbiedingen aan de welzijnsorganisaties zijn ontaard in een doodordinaire tombola. Dit stadsbestuur heeft geen oor en oog gehad dat achter deze aanbiedingen heel veel zorg en mensen zitten. Mensen die recht hebben op een overheid als vangnet.
Wonen in Rotterdam is zoveel meer dan participatieprocessen benoemen en roemen, maar de plannen aan de voorkant al zó dichtspijkeren dat het voor de participanten stikken of slikken is. Wonen in Rotterdam is zoveel meer dan het optuigen van een Nationaal Programma Rotterdam Zuid, dat al 10 jaar een papieren tijger is en gepromoot wordt alsof we in Rotterdam het wiel hebben uitgevonden. En ondertussen haalt deze stad geen target op het gebied van wonen, werken en zorg.
Wonen in Rotterdam is zoveel meer dan bakken met geld wegbrengen naar megalomane projecten: Het Warmtebedrijf, Museum Boymans van Beuningen en natuurlijk een nieuw voetbalstadion. Onvoorstelbaar dat dit stadsbestuur zich zo aan een privaat project ophangt.
Altijd die 23 stemmen
Wonen in Rotterdam is zoveel meer dan een stad met 10 wethouders waarvan er al 40% tijdens de rit gewisseld is. Met een coalitie die met een ijzeren discipline en een in beton gegoten stemgedrag met 23 stemmen op al het aangeboden beleid van dit college hetzelfde heeft gestemd. En de fractievoorzitter van GroenLinks durft dat dan ook nog glashard te ontkennen.
Wonen in Rotterdam is een leven hebben in Rotterdam waar het vangnet voor de kwetsbaren de eerste prioriteit van een gemeentebestuur moet zijn, een vangnet voor die inwoners die niet mee kunnen doen, voor bedrijven, horeca, middenstand, zelfstandigen, van timmerman tot kunstenaar en nog veel meer die het niet redden en gemangeld worden in de bureaucratie van de overheid. En een vangnet voor een stad in coronatijd.
En als er dan nog tijd over is, dan mag een stadsbestuur freewheelen en ook nog ruimte claimen voor de eigen speeltjes, de eigen netwerkjes, de eigen stokpaardjes. Maar helaas zijn er de laatste vier jaar daarvan te veel bereden.