Waar ik in toenemende mate erg de ziekte over in krijg is de waarschuwing op mijn I-phone dat mijn parkeeractie wordt gedeactiveerd. Zo’n signaal betekent dat er ergens een bekeurboa plat op z’n buik in het struweel ligt. 

In het waarschuwingsbericht staat op de minuut nauwkeurig wanneer die buitengewone opsporingsambtenaar het pistool uit de holster haalt. Je zal maar doof zijn en het piepje niet hebben gehoord.

Gelukkig zijn er ook automobilisten die niet doof zijn, maar die hebben een houten been. Of als ze geen houten been hebben en niet doof, dan lopen ze niets vermoedend te winkelen. Tien minuten paniek en uiteindelijk in de sprint net zo kansloos. De dorpsboa staat op bonus.

Daarom prijs ik Rotterdam waar je met je auto onbeperkt mag parkeren. Weliswaar betaal je je geel en groen en is er nóóit plek, tenzij je in de buurt van de Essenburgsingel woont, waar vroeger RFC voetbalde. Daar zijn straten waar bijna iedere bewoner een invalidenplek voor zichzelf heeft geritseld. Er zijn in het kader van de inclusiviteit bewonersgroepen die wel heel exclusief loketgevoelig zijn. 

Raadslid Dieke van Groningen van de VVD zat destijds bovenop de kwestie. Daarna nooit meer gehoord of zij de voormalige mobiliteitswethouder van GroenLinks zover heeft zien te krijgen dat er bij huisartsen in Essenburg herkeuringen zijn afgedwongen. Zal wel niet. Soms sterft een affaire een stille dood. Niet zelden uit moedeloosheid of wanneer de verkiezingen achter de rug zijn.

Nieuwe tijgers gevraagd. Ceulemans van Leefbaar misschien?

In Rotterdam kan je trouwens ook goed parkeren als je elektrisch rijdt, want de oplaadplekken hebben zich dankzij GroenLinks via vlugzaad vermenigvuldigd. Sommige vitale straten hebben al even veel servicepunten als dat er plekken voor invaliden zijn. Ik tel ze. Overal.

Hallo, Ellen Verkoelen (50Plus) en Bart van Drunen (Leefbaar) tellen jullie mee? Fietsende wethouders hebben daar geen erg in.

De braille-boa

Ik moet nog iets kwijt over die dorpsboa’s. Mijn vrouw is laatst bekeurd omdat er een illegaal vlak voor ons huis op haar vergunningsplekje stond. Dus parkeerde ze naast de kolom. Wel met de vergunning keurig zichtbaar achter het raam. Zelfs een braille-boa kon die zien. Helaas de dorpsboa niet. Die schreef op de bekeuringkaart: 100 euro. En achterop een zin met een taalfout.

Toen ik belde met de dorpsgemeente, zei de telefoniste: de chef van de boa’s gaat principieel niet met burgers in discussie. Lafaard. Tien minuten later stond ik opgefokt aan de balie van het dorpsstadhuis, waarna de receptioniste ingestudeerd hetzelfde zei. Het is een levensvreugde die alleen door ambtenaren begrepen wordt. Ik werd net niet ordinair.

De burger. Die moet eerst keurig 100 euro storten aan Justitie in Leeuwarden en mag pas daarna in bezwaar. Je zal maar behalve doof zijn, of mank, óók nog moeten woekeren met geld. Bekeursboa's, braille-boa's en chef-boa's zetten je anoniem op afstand. 

Hallo dorpsburgemeester, ik noem nog even de gemeente niet, maar u heeft inmiddels wel een kopie van mijn ergernis ontvangen, want burgers niet te woord staan in een democratie, dat is niet alleen laf, dat is eng. Heel eng. Russisch. En in relatie tot boa’s ook nog eens tricky, want boa's zijn al boa's na acht lesdagen in Gilze en Rijen, en worden bij geschiktheid toegerust met wapenstok en pepperspray en dan mag je toch minimaal verwachten dat ze een vergunningskaartje kunnen lezen . . . . .

In uw dorp niet. 

Die illegale parkeerder, die ging trouwens vrolijk vrijuit. Even dacht ik dat ik krankzinnig werd.