Sinds North Sea Jazz in 2006 uit Den Haag vertrok - het gevolg van een verkeerd uitgepakt spelletje blufpoker van de toenmalige VVD-wethouder Louise Engering - ben ik niet meer naar het wereldwijd bejubelde festival geweest. Ik heb niets tegen Rotterdam, maar het evenement was voor mij nagelvast verbonden met het Congresgebouw. En Ahoy ligt bovendien niet aan de Noordzee.

De organisatie zal er geen traan om laten dat ik niet meer kom. Ik doe het ook puur voor mijn eigen gemoedsrust. Rotterdam had met z’n tengels van North Sea Jazz af moeten blijven. Zelf niks van de grond kunnen tillen met hun opgestroopte mouwen, maar simpel met een zak geld rammelen. Zo hebben ze destijds ook Scapino Ballet uit Amsterdam weggekocht.

Ik vraag me dan ook af hoe lang Parkpop nog in Den Haag blijft. De Rotterdamse organisator Guus Dutrieux is opgegroeid in een stad waar alle historie in mei 1940 is weggebombardeerd. Die man heeft geen besef van traditie en kon nu met dreigende taal doordrukken dat Parkpop na 40 jaar van het Zuiderpark 't Malieveld moest verkassen. Waarom? Ik heb geen enkel valide argument gehoord. Alleen wat geneuzel als “Het festival moet gezonder worden en dat ging ons in het Zuiderpark niet meer lukken.” 

Niks te zeggen

Onbegrijpelijk dat subsidiërend Den Haag dit heeft gepikt. Parkpop zonder park. Wel 350.000 euro Haags gemeenschapsgeld neertellen, maar als stadsbestuur helemaal niks te zeggen. Was gewoon lekker in zee gegaan met een andere evenementen-baas. Voor je het weet, vindt die Dutrieux in de nabije toekomst dat Parkpop in een andere stad nog gezonder kan worden. 

Onlangs ging het in 1982 begonnen Oerol Festival op Terschelling van start. Zou er één gek te vinden zijn, die na 40 edities durft uit te kramen dat het voortaan beter op Ameland kan? Dat het theaterevenement daar hipper en gezonder kan worden? Of misschien nog beter op Texel, omdat het dan ook makkelijker te bereiken valt. Zou iemand het in zijn hoofd halen om Lowlands weg te halen uit het nagenoeg onbereikbare gat Biddinghuizen?

Den Haag toont geen enkele ruggengraat. Historisch besef, gevoel voor cultuur en traditie bestaat nauwelijks in de Hofstad. Gezichtsbepalende gebouwen sneuvelen moeiteloos onder de slopershamer. Veranderziekte krijgt ruim baan. Namen van internationaal gevestigde instellingen als het Gemeentemuseum worden veranderd in iets knulligs modieus als Kunstmuseum. Het historisch Jaarboek Die Haghe heeft om de zoveel jaar een ander formaat. Lokale kranten worden ‘gerestyled’, omdat de nieuwe baas er zo nodig zijn plasje op moet doen. We nemen niet eens de tijd om iets traditie te laten worden.

La Coupole

Onlangs was ik een weekje in Parijs. We zaten op het terras van La Rotonde, waar het er nog precies zo uitziet als een eeuw geleden toen Piet Mondriaan er nu en dan iets dronk. We dineerden ’s avonds bij het wereldberoemde La Coupole, waar je ademloos de wereld van de art deco binnenstapt. Heb je liever art nouveau? Dan bezoek je gewoon Vagenende of Chartier. Bij al die beroemde Parijse brasseries - Lipp, Flo, Vaudeville, Bofinger, Julien, Terminus Nord en Le Boeuf sur le Toi - ga je terug in de tijd. Franse klassiekers op het menu, de obers strak in ’t zwart met een witte sloof. En al die ouderwetse zaken zitten elke dag gezond vol.

Ja, Fransen zijn behoudend. Ze hebben nog altijd liever een fles wijn met een kurk, dan met een schroefdop. Terwijl die schroefdop niet alleen handiger is, maar ook de kans op ‘wijn met kurk’ uitsluit. Fransen zijn ook zuiniger op hun eigen taal. Die strooien niet aan de lopende band volkomen overbodige Engelse woorden door hun zinnen om een beetje interessant te doen. 

Dat Franse conservatisme voorkomt dat er al te gemakkelijk met de eigen identiteit wordt afgerekend. Je ziet in Parijs de meest imposante moderne architectuur, zonder dat ’t ten koste gaat van het monumentale karakter van de stad. Als het Louvre de bezoekstroom niet goed meer kan verwerken, wordt het gebouw niet onherstelbaar verminkt, maar trekt men een Chinees-Amerikaanse toparchitect aan die een iconische glazen pyramide als apart kunstwerk voor het complex plaatst. Met lichte tegenzin zet de Franse horeca nu de mode-cocktail Aperol Spritz op de drankenkaart, maar niet ten koste van de Kir Royal. 

“Mijn emoties bij het Zuiderpark zijn even groot als de emoties van alle Hagenezen”, vertelde Parkpop-baas Guus Dutrieux, enkele dagen voor aanvang van het festival in het AD. Ach lazer op man, je weet het verschil niet tussen het Hofplein en de Hofweg. Je hebt alleen zitten rekenen hoeveel je door die combi met het concert van Anouk bespaart, hoeveel voordeliger de permanente technische voorzieningen bij het Malieveld zijn en de rest is sentimentele bijzaak.

Ik koester de herinneringen aan het echte Parkpop in het Zuiderpark. De uitgestrekte weides met mensen op kleedjes of een laken, eten en drinken bij de hand. Unieke beelden die een beetje deden herinneren aan de oerfestivals in Woodstock en Kralingen. “Uit de tijd, achterhaald”, zal Dutrieux wel zeggen. Maar een uur na aanvang van Parkpop Nieuwe Stijl schreef ene Nico op twitter al: '#parkpop Sfeerloos veld, vreselijk dure consumpties en zeer kleine markt. (25 kraampjes) Jammer. Nu al heimwee naar het Zuiderpark.’