Even dacht ik dat Paul de Leeuw was overleden. Al zappend viel ik midden in het praatprogramma Op1 en hoorde AD-mevrouwtje Angela de Jong vertellen hoe taboedoorbrekend Paul was geweest en hoe hij nog vol ideeën zat, terwijl de voorzitter van de Eerste Kamer - eveneens aan tafel bij Op1 - even inbrak en hoog opgaf over de altijd zuivere zangkunst van De Leeuw. Op de achtergrond zag ik een grote portretfoto van Paul de Leeuw en het viel me op hoe de bolle presentator steeds meer op Sugar Lee Hooper was gaan lijken. Ja, die kale Haagse zangeres was ook alweer tien jaar dood.

Over de doden niets dan goeds, hoorde ik mezelf denken. Want wat nou taboe-doorbrekend? Over de rug van gehandicapten de lolbroek uithangen. De ordinaire lawaaipapegaai spelen, mensen die wat minder grofgebekt zijn voor gek zetten en een hoop troep maken door emmers vla over iemands hoofd uit te storten. Tjonge jonge wat taboedoorbrekend, wat een creativiteit en wat een vernieuwing van de televisie. Ik zie vooral dat ‘Even tot hier’ - de opvolger van tv-programma ‘De Kwis’ - vele malen beter uitpakte doordat Niels van der Laan en Jeroen Woe verder gingen zonder Paul de Leeuw!

En dan dat zuivere zingen… Jan Anthonie Bruijn, zo heet namelijk die voorzitter van de Eerste Kamer, mag dan hoogleraar immunopathologie zijn en heel veel van nierziekten weten, ik zou hem niet snel als muziekrecensent bij een krant aanbevelen. Want Paul de Leeuw mag een hoop geld verdiend hebben mijn zijn cd’tjes, echt zingen kan hij natuurlijk niet. Mensen met een beperkt zangvermogen, verhullen hun beperkingen veelal met een soort spreek/fluister-zingen. Ook de Italiaanse advocaat Paolo Conte doep-die-doepte op die manier gouden platen bij elkaar.  

Niet dood

Maar Paul bleek dus helemaal niet dood. Hij heeft alleen zijn huwelijk met RTL verbroken. Het avontuur bij de commerciële omroep, het zwichten voor het grote geld, blijkt op een mislukking uitgelopen. Ik wil niet zeggen dat ik teleurgesteld ben. Ik wens niemand dood, Maar ik hoop wel dat de breuk van televisiefenomeen Paul de Leeuw met RTL gewoon betekent dat we voortaan verlost zijn van zijn valse-nichten-herrie op de buis. 

Laten ze bij BNN/Vara alsjeblieft rancuneus genoeg zijn om hem zijn overstap naar het grote geld tot in lengte der dagen kwalijk te nemen en hem niet terug te vragen. We zien al genoeg ellende op de publieke buis. Want leken we eindelijk verlost van die aandachtsgeile neuroot Bart Chabot, zitten we nu opgescheept met zijn al even irritante zoon Splinter. Bart droeg tenminste nog normale kleren, maar die Splinter (ik wil hem altijd Spijker noemen, maar dat is de hond van familieleden) voelt zich een dandy en draagt van die aanstellerige jasjes waar zelfs Freek de Jonge zich voor zou schamen.

Ik loop nu natuurlijk het gevaar om voor homofoob te worden versleten. Want als je zowel Paul de Leeuw als Splinter/Spijker Chabot niet lust, maak je jezelf verdacht. Sterker: van die twee griezels van ‘Paleis voor een Prikkie’ moet ik ook niets hebben. Maar mag ik tegenwerpen dat ik André van Duin altijd wel heb gewaardeerd en ik Wim Sonneveld nog steeds tijdloos vind. En dat ik ook ongenadig kan lachen om Martien Meiland. Zelfs Harm Edens en Richard Groenendijk weet ik te waarderen. Het zal me worst zijn - hoewel in deze context een wat ongelukkige woordkeus - wat de seksuele voorkeur van tv-sterren is. Ik kan ook een hele lijst hetero’s noemen die ik liever vandaag dan morgen bij het grofvuil zet.

Reflectie en verdieping

Op de officiële website van Paul de Leeuw lees ik geen woord over het wereldschokkende nieuws. Daar is alles nog rozengeur en maneschijn met Paul zingt, Paul speelt en niet te vergeten Paul’s winkeltje. En waar hij bij zijn overstap van de publieke omroep naar RTL in elke talkshow die hem uitnodigde rond schreeuwde dat hij nieuwe energie kreeg van uitdaging, moeten we het nu doen met een 8-regelig persberichtje, waarin we lezen dat Paul op een punt in zijn carrière is gekomen, dat hij reflectie en verdieping zoekt. Om te besluiten: “Ik vraag me steeds vaker af of er nog plek is voor mijn manier van tv maken.” 

Ik zou dolgraag bevestigen dat er geen plek meer is voor ordinair gekrijs. Paul de Leeuw gewoon lekker ver weggestopt bij Hennie Huisman en Imca Marinaop de rommelzolder van het mediapark. Mag-ie over een jaar of wat nog een keer opdraven in een reclame voor Stella e-bikes. Die zijn namelijk dol op uitgerangeerde artiesten.