Gisteren werd ik door mijn vriend Marco Pastors op de hoogte gebracht van het overlijden van Rinus van Schendelen. Hij speelde een belangrijke rol na de overwinning van Pim Fortuyn op 6 maart 2002.

De hetze tegen onze toenmalige fractievoorzitter was toen al zo hevig dat samenwerking met zijn partij Leefbaar Rotterdam, onmogelijk leek. De bevolking had gesproken, maar politici zijn niet altijd bereid daar naar te luisteren.

Pim Fortuyn begreep dat we moesten gaan besturen en dat hij op de achtergrond moest blijven wilde het vormen van een coalitie een kans van slagen hebben. ''Bel de burgemeester maar (Opstelten) en vraag of hij Rinus van Schendelen wil vragen een coalitie te vormen. Ik ken hem. Hij was een collega op de Erasmus Universiteit en weet alles van lobbyen,“ vertelde hij aan Marco en mij. 

Binnen een paar dagen was de afspraak met prof. Van Schendelen gearrangeerd en gerealiseerd. En ja, hij wilde kijken of een poging tot coalitievorming succes kon hebben. Ook ging hij bij andere politieke partijen langs om te kijken of enige vorm van samenwerking een kans van slagen had. 

Binnen een week volgde er een uitnodiging om te komen praten in het Parkhotel. Rinus had het er erg gezellig gemaakt: drankje, bitterballetje en op zijn tafel stond een pot met dropjes, die er zou blijven staan. “In een ontspannen ambiance is het makkelijker om tot elkaar te komen,” filosofeerde hij.

Het wierp zijn vruchten af. Al snel bleken CDA en VVD bereid door te praten. Rinus stelde voor om met elkaar een preambule te schrijven. Een uitgangspunt voor samenwerking, dat de wederzijdse argwaan moest wegnemen. Het lukte.

Voor mij persoonlijk was Rinus in die periode een steun en toeverlaat. Hij begreep dat ik er helemaal door zat en eigenlijk alles aan Marco overliet; het werd me teveel. Rinus dronk een flesje fris met me, stelde me gerust en hielp me er doorheen.

Uiteindelijk lukte zijn informatie en werd begonnen aan de formatie waar ik door de steun van Rinus van Schendelen 100% aan mee kon doen.

Leefbaar Rotterdam en ik persoonlijk - maar eigenlijk de hele stad - hebben veel aan hem te danken.