In ons land bestaat een directe scheiding tussen de rechtgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht. Zoiets bestaat niet in ondemocratische landen. Daar zijn rechtbanken instrumenten van de machtshebbers. De bekendste partijdige rechter is de nazi-rechter Roland Freisler (zie link hieronder).

Ook in communistische landen bleken rechters bereid om zich tot instrument van de machtshebbers te verlagen. Vele duizenden vonden de dood, nadat hen in schijnprocessen de doodstraf was opgelegd. Honderdduizenden verdwenen in de Goelach Archipel.

In Iran kunnen vrouwen gevangenisstraf krijgen als ze geen hoofddoek dragen en worden homoseksuelen ter dood veroordeeld.

Al deze rechters waren en zijn - in trouwe dienst van hun machtshebbers - niets anders dan moordenaars in toga.

Laat ik voorop stellen, dat vergeleken bij bovenstaande voorbeelden ons land – zoals zo vaak - een oase van eerlijkheid en gerechtigheid is. Maar alles dat te vanzelfsprekend is, loopt gevaar. Zo ook onze onafhankelijke rechtspraak.

'Wij schaffen, zodra wij de mogelijkheid en de macht hebben, de multiculturele samenleving af'”

Voor deze zin werd ooit de gekozen volksvertegenwoordiger Janmaat tot vier weken gevangenisstraf (voorwaardelijk) veroordeeld. Niets anders dan een politiek statement zo te zien. Meindert Fennema, hoogleraar politicologie aan de UvA, nam het in een ingezonden brief voor Janmaat op, maar durfde uit angst voor zijn omgeving niet op te treden als getuige a décharge.

Ondanks vrijspraak bij zijn eerste proces gaat het tweede proces tegen Geert Wilders gewoon door.

Dus twee processen bij een met een overvolle agenda geplaagde rechtbank over een opmerking van een man die als beroep heeft het vertegenwoordigen van zijn achterban en die aan die achterban een mening vroeg. Wat je ook over die mening denkt: Hij deed zijn werk!

Nu laadt zich ook de verdenking op van betrokkenheid van de toenmalige minister van justitie bij de aanklacht. De betreffende getuige durft c.q. wil niet getuigen (de geschiedenis herhaalt zich). Alleen de schijn van verstrengeling zou voldoende moeten zijn om af te zien van een proces. Maar nee, halsstarrig wordt gekozen voor voortzetting. Je krijgt de indruk: ”Barbertje moet hangen.”

Iets anders, bij een recent onderzoek is gebleken dat 62% van de Nederlanders de islam als een gevaar en een bedreiging voor onze samenleving ziet. Zou een openlijke ventilering van de wens minder islam (dat zeggen die Nederlanders toch?) kunnen leiden tot een veroordeling?

Nog iets anders. Als ik na een eventuele veroordeling van Wilders zijn ”belastende” zin in het openbaar herhaal? Zou ik dan strafbaar zijn als ik die zin lardeer met voorvallen in mijn persoonlijke levenssfeer van de laatste dertig jaar? Is het dan een vooroordeel of een oordeel? Wat te doen als alle kiezers op de PVV zich verzamelen en de “bestrafte” vraag massaal herhalen?

Twee dagen na de beslissing van de rechtbank besloot een andere rechtbank iemand die met een bijl op weg was om Wilders “de hersens in te slaan” vrij te spreken.

Wilders twitterde verontwaardigd: ”Ik ben veroordeeld voor het stellen van een vraag maar wil je met een bijl mijn hoofd inslaan dan krijg je vrijspraak.”

Kortom een wespennest en de rechtbank heeft de kans gehad daaruit weg te blijven, maar kiest voor doorgaan en steekt zijn hand er met graagte in.  

Een politieke beslissing of een beslissing om de samenleving te beschermen tegen nieuwe problemen? Ik denk dat ik het weet, maar gelukkig wordt mij niets gevraagd.

https://www.youtube.com/watch?v=t4cJeru3h78