Er is een schokgolf van 7 punt nul op de schaal van Richter over Rotterdam gekomen. Pizzeria Angelo Betti is dicht. Generaties zijn er opgegroeid. Pizza, wijn, lasagne, tiramisu en vooral het ijs. Angelo had het allemaal. En ook ik ben geschokt. Want ik heb nogal een verleden met Angelo Betti. Mijn oudste dochter heet Pim Bella Betty. Yep.

Ik ken de tent al vanaf de jaren zeventig vorige eeuw. Toen nog een ijszaak met marmeren tafels boven en in de winter kon je er een pizza eten. Al mijn vier kinderen zijn er opgegroeid. Op zaterdag een pizza. Ik heb de obers oud zien worden. En de spiegel met mij. De laatste Angelo is een getalenteerde artiest. Mijn god wat heb ik daar veel gezeten met vrienden, vrouwen, kinderen en collega’s uit de Amsterdamse mediawereld. Die kwamen speciaal naar Rotterdam en vroegen of ik Angelo Betti kende. Tja, die provincialen. Natuurlijk kende ik Angelo Betti.

En nu is alles voorbij. Ik stond nog voor een dichte deur vlak voor kerst. Was een teken. Een icoon is voor eeuwig voorbij.

Een traan. Een lach. Comedia del arte.

Als je nu nog een pizza wilt eten zonder doos raad ik jullie twee zaken aan. Als Yup moet je naar De Buffel aan de Middellandstraat en als je de ouderwetse pizza wilt zou ik naar de onderschatte Torino aan de Schiedamseweg gaan. Of het nog Italiaans is weet ik niet maar alles is beter op bord dan uit een doos.

Dus beste lezertjes. Ik geef jullie een top 10 zaken waar je nu moet gaan eten. Voor de zekerheid. Dat ik ooit in een ver verleden creative director was van het magazine Lekker zou een aanbeveling moeten zijn. Dat ik ooit gigantisch aan de schijterij ben geweest van de sterrentent Amarone aan de Meent misschien iets minder.

Daar gaan we. Voor ze opeens dicht zijn. Een wilde lijst. Willekeurige volgorde.

10. Ruud den Haan. In Kralingen voor de lunch. Kleiner dan Schmidt Zeevis maar zeker zo lekker. Wijn erbij en je gebakken vis smaakt als een tosti uit de hemel.

9. De Pijp. In de Gaffelstraat, Is een beetje een ‘tourist trap’ geworden maar nog altijd de CDA-VVD tent van Rotterdam. Ze knippen alleen je stropdas niet meer af. En ze gooien die das ook niet meer achterover wanneer ze het traditionele biertje om tien uur in hun strot gooien. Jammer.

8. De Sjeik. Binnenweg. Ik weet het. Geen alcohol. Snel eten, snel weg. Naast Jaffa op de Witte de With de beste Kapsalon van Rotterdam. Maar ze hebben meer. Hoewel? Waarom zou je? Die kapsalon… Pittige saus erbij.

7. Eethuisje van Delfshaven. Een klassieker. Nederlands eten. Mijn zoon wilde niets anders. Pappa kookte altijd dat 'buitenlandse voer'. Inmiddels is hij kok in Londen met een Aziatische keuken. Ik bedoel maar. Gaan!

6. Abhalen. Delfshaven. Tja, waar kan je nu beter Indonesisch eten? Verborgen naast het Eethuishuisje van Delfshaven. Ab kookt wanneer hij wil. En dat proef je.

5. Hensepeter. Binnenweg. Jawel. De kroeg waar Martin van Waardenberg niet meer komt. Legendarisch bruin cafe dat nu geloof ik op elke toeristische site staat als ‘original brown dutch cafe’. Elke woensdag kookt Arjen de mosselman een gerecht. Be there or be ungry.

4. Melief Bender. Ik weet niet wat daar is gebeurd na de jaren zeventig. Vroeger zat ik daar in een van de twee hokken achterin. Bierpullen van ober Steve. Daarna nog even op de John Travoltadansvloer bij discotheek de Bel een stukje verderop. Nu is een hok een keuken geworden. Als je zin hebt in simpel maar kwaliteit eten zoals spare ribs. Gewoon doen en een ‘doggy bag’ meevragen.

3. A Proposito. Verborgen onder het oude Nationale Nederlandengebouw net naast het Centraal Station. Wat een Italiaanse parel. Geen pizza gasten maar wat een ongelooflijke Siciliaanse keuken. Wat moet ik meer vertellen? Fantastisch! Wel een jaar van tevoren reserveren. 

2. Luus. Tja, Luus. Zit op een hoekje in West. Half centrum. Zomers een terras. Een steak tartaar, frites en een sla erbij. Je bent in Parijs. Dat de Saftlevenstraat niet geheel op de Champs Elysees lijkt maakt niet uit. Na één hap lijkt het metrostation Dijkzigt op de Arc de Triomph.

Nummer 1. Dat ga ik niet vertellen. Want dan komt iedereen. Wel contant afrekenen. Ik geef een hint. Cabo eten. Katervoer zoals een Bitoque moet zijn. Super Bock als het lekkerste bier met na afloop een aquadente voor je nieuwe kater.

Maar Angelo. Dank je voor alles. Voor een tijdperk. Voor de liefde. Voor de kleine momenten dat mijn kinderen met een mond vol ijs terugkeerden naar de tafel.