Het Euro Songfestival is binnen! Dat het geen gelopen race was werd duidelijk toen Amsterdam geen interesse toonde. Amsterdam, onze hoofdstad, het walhalla voor dergelijke festijnen, was natuurlijk nummer één.

Echter met het wegvallen van die gedoodverfde kandidaat kwam Nederland in een identiteitscrisis terecht. Want laten we eerlijk zijn; Nederland is toch het Madurodam van de wereld! Enerzijds zijn wij de afspiegeling van de gemoedelijkheid en kleinburgerlijkheid zelve met onze klompen, molens en klederdracht. Anderzijds zijn wij een grensverleggende natie met onze kenniseconomie, architectuur en infrastructuur.

Gelukkig heeft de jury de keuze niet gemaakt op oud versus nieuw maar op het hebben van de beste muziekhal! Is trouwens ook niet onbelangrijk want tenslotte gaat het toch om de kwaliteit van de songs bij zo’n muziekevenement. Rotterdam mag zich dus gelukkig prijzen met een Ahoy die als locatie buiten kijf het summum is van Nederland!

Natuurlijk zijn de protesten van vele Rotterdammers niet van de lucht. 
''We hebben wel andere zorgen dan het zijn van een pretstad.''
''Geef onze dure centen liever uit aan banen, aan armoedebestrijding, aan zorg voor de inwoners.''
''Heeft het college niets anders te doen dan zich bezig te houden met een Songfestival?''

Het is ook bijna onvoorstelbaar dat we vele miljoenen gaan uitgeven aan een evenement. Zeker na een zomer waar de uitdaging om rond te komen van €50 euro per week, de schuldenproblematiek van veel inwoners en het toenemende aantal daklozen in onze stad prominent aan de orde is gekomen. Hoe gelijk hebben al die tegenstanders als je het vanuit die invalshoek benadert. Wat een verspilling en een verkwisting van belastinggeld.

Echter met een heel andere bril op, is van dit Euro Songfestival een vette win/win te maken. Want waar doorgaans evenementen financieel ten onder gaan aan de bouw van infrastructuur en gebouwen, hoeft Rotterdam daar helemaal niet op te investeren. Daarentegen levert het Rotterdam gegarandeerd werk op in de horeca, het hotelwezen en de evenementenbouw.

Inschatting, zeker zo’n 500 mindergeschoolde banen gedurende een aantal maanden. Ook wordt de stad overspoeld door vele toeristen, festivalgangers en artiesten met in hun kielzog een enorm gevolg aan ondersteuning. Dat brengt een stevige duit in het laatje. En wat te zeggen van de gigantische media-impact die Rotterdam als stad rond en tijdens de eigenlijke festivalavonden in 42 landen krijgt. Welk PR-bureau weet dat voor elkaar te krijgen?

Zonder twijfel zullen de kosten in een veelvoud terugverdiend worden door de stad. Dit is dus een aanbod dat Rotterdam mijns inziens nooit en te nimmer mag afslaan.

Dat de minder vermogenden van de stad er ook stevig van moeten mee profiteren is uiteraard wel een in beton gegoten randvoorwaarde. Dus moet de gemeente harde afspraken maken met horeca, hotelwezen en evenementenbouw over de werkgelegenheid die het nu maar ook voor langere tijd moet gaan opleveren. Daarnaast moeten de inwoners met een krappe beurs via hun Rotterdampas stevige kortingen krijgen op alle festivalactiviteiten. En tenslotte de kosten die de gemeente maakt zijn te beschouwen als een voorinvestering. Dat geld zal via het Rotterdamse bedrijfsleven moeten terugvloeien in de kas van de gemeente.

Op die manier wordt het festival van Rotterdammers, met Rotterdammers en voor Rotterdammers!

Oh en dan nog een niet onbelangrijk dingetje; als Den Haag niet mee wil betalen zijn Rutte en consorten wat mij betreft ook niet welkom in Rotterdam tijdens het festival!