Onafhankelijkheid. Dat is het woord van de toekomst. En laat ik het er meteen maar inrammen: als Nederland, en zeker Rotterdam, écht werk wil maken van de energietransitie, dan moeten we stoppen met dat halfzachte geklooi en kiezen voor energie-autonomie. Punt.

Rotterdam, met zijn strategische ligging en machtige haven, moet het centrum worden van onze nieuwe groene energievoorziening. Niet omdat het mooi klinkt in beleidsdocumenten, maar omdat het moet. Voor het klimaat. Voor de economie. Voor de veiligheid. Want zolang we afhankelijk zijn van buitenlandse olieboeren en gasbaronnen, blijven we speelbal van geopolitiek gekonkel.

En nee, ik heb het niet over die belachelijke fantasieën van gigantische zonneweides en windparken in onze polders. Weg ermee. Jaag die horizonvervuilers de zee op. Onze kostbare ruimte op het land moet dienen voor slimme oplossingen zoals bouwen van woningen, veel woningen. Voor de stad. Voor de mensen.

Wat dan wel?

Kleinschalige zonne- en windprojecten op daken en terreinen van bedrijven. Niet sexy, maar wel effectief. Groene waterstof geproduceerd door elektrolyse. Ja, dat vergt energie en ruimte, maar dat kan met wat je overhoudt aan energie op de rustige momenten in de dag. Dat is ook precies de reden waarom we zélf de baas moeten zijn over onze stroom. Met batterijen, accu-opslag en lokale productie in plaats van grootschalige netten die kraken onder de druk en die geen transformateurhuisje geplaatst krijgen. Rotterdam moet een energiebuffer worden, niet een afvoerputje van overschotten en tekorten.

En ja: ik ben vóór kernenergie. Maar dan wel slimme, kleinschalige reactoren op een plek waar niemand er last van heeft. Op die zeer gewenste Derde Maasvlakte, en niet op een paar vierkante meter ingepast tussen de sociale huur en het stadspark. Visie, mensen!

En wat ik echt niet wil – en ik hoop u ook niet – is dat we verder gaan met stadswarmte. Een kolencentrale laten draaien om zogenaamd "restwarmte" te kunnen gebruiken. Je moet het eerst fossiel opstoken om warmte over te houden. Dat is toch het paard achter de wagen spannen? Welke versteende idioot of beter, welk fossiel verzint dat?

De Rijn-Delta corridor kan toch ook geen loze belofte zijn? Laten we samen met Duitsland de handen ineenslaan. Bouw die waterstof-corridor. Doe het slim. Doe het groots. Niet weer zo’n klein Hollands poldercompromis zoals nu in de nationale voorjaarsnota voorgesteld wordt. Nieuw treintje hier, treintje daar weg en niets over de energie-infra.

Ik ben het zat om te zien hoe wij als stad achteraan in de rij staan terwijl de kansen voor het oprapen liggen. Rotterdam moet de stroom in eigen hand nemen. En als we dat goed doen, hebben we straks niet alleen een schonere haven maar ook een sterkere stad.

Laat die energie-onafhankelijkheid nou eens géén praatje blijven in de raadszaal. Maar gewoon: Rotterdam zet de stroom aan!

- Ellen Verkoelen is fractievoorzitter van de Jongere Ouderen Unie in Rotterdam (JOU, Lijst Verkoelen).