Ruim 1100 pagina’s heeft het stadsbestuur nodig om ons te vertellen dat Rotterdam er financieel slecht voor staat. Een weerstandsvermogen van 0,6 betekent dat we op een veel te grote voet leven. Dat betekent dat Rotterdam geen enkele financiële tegenvaller kan opvangen, terwijl ditzelfde stadsbestuur de vele extra miljoenen euro’s van de Enecogelden al heeft laten verdwijnen in de bodemloze put van dit coalitieakkoord , met de titel: ‘Eén stad’

Dit stadsbestuur heeft op sommige onderwerpen meer dan slecht gepresteerd. Kijk naar het programma stedelijke ontwikkeling. De verliesvoorziening op de grondexploitatie is toegenomen met ruim 70 miljoen euro. En dat allemaal vanwege een onderonsje in de coalitie waarbij de grondprijs van 100 naar 250 euro ging en wooncorporaties hierdoor geen sociale woningbouw kunnen realiseren.

Maar zij gaan wel voor de dure woonlocaties zoals de Overschiese Kleiweg en bouwen villa’s en twee onder een kap-woningen, gespekt met miljoenen euro’s. De gemeente neemt de lasten en de bouwers de lusten. Een zeer slechte prestatie van een wethouder in deze tijd van woningnood.

Gijzeling op bezuiniging voor ouderen

Een tweede voorbeeld van slecht presteren zien we in het programma Zorg en Welzijn waar het stadsbestuur aangeeft dat de lagere lasten op de WMO - dus de extra lasten op de ouderen - een meevaller zijn. Maar daarentegen zien we de lasten op jeugdhulp toenemen met 70 miljoen euro.

Al jaren worden we door dit college gegijzeld met bezuinigingen op ouderen. Met als dramatisch hoogtepunt afgelopen maand het plan ‘Passende zorg voor Heel de stad’, waarin nog meer bezuinigingen op de rol staan. En de inkt van dat plan - waar de Jongere Ouderen Unie tegenstemde - is nog niet droog of in de voorjaarsnota gaan we nog méér bezuinigen. Bezuiniging op bezuiniging, zonder dat de zorgwethouder er vat op heeft hoe het nu verder moet met de zorg.

Arbeidsmarkt

Komt er trouwens nog een Marshallplan ‘hoe de krapte op de arbeidsmarkt op te lossen?’ Met de dubbele vergrijzing die er plaatsvindt begrijpen wij als ouderenpartij als geen ander dat er naar ons gekeken wordt. Steeds meer ouderen zouden langer moeten doorwerken na hun pensioen. Maar om dat te bereiken moet er wel ingezet worden op een cultuuromslag. En die begint bij de werkgever.

Inzetten op behoud van werk in plaats van afbouw. Niet gericht op carrière, een fulltimebaan of een topsalaris, maar gericht op betrokkenheid, acceptatie en waardering van ouderen.

Knokken

Al zes jaar lang knok ik tegen de kaalslag die er plaatsvindt in de zorg, tegen de verschraling van de openbare ruimte, tegen afbraak van het Openbaar Vervoer, allemaal zaken die onze ouderen aan het hart gaan en hard treffen. Maar Er wordt niet geïnvesteerd in zelfstandigheid en zelfredzaamheid. Bedrijven en organisaties bereiden ouderen niet voor op blijven werken na hun pensioen en stimuleren dat ook niet. Dus gaan ouderen de afbouw van hun werkzame leven in met minder sociaal netwerk en een grotere kans op vereenzaming en meer tijd om allerlei lichamelijke kwaaltjes te ontwikkelen.

De zin van het bestaan is onlosmakelijk gekoppeld aan welzijn en welbevinden. Ouderen die niet meer zinvol mogen meedoen takelen af. Laat ouderen samenwonen zonder ze daarvoor financieel te straffen. Als ouderen goed in hun vel zitten laat ze zinvol bezig zijn en met elkaar samenleven. De zorgvraag zal minder worden en daardoor komen er woningen vrij.

Pak je winst.