Leo de Kleijn (SP) stond nog steeds in mijn rijtje bekende stadgenoten op twitter. Zijn account was jarenlang de pronkkamer van de laatste ideologie. Ik rook er de geur van het oude communisme waarin ik zelf was groot gebracht; wie niet in het ouwe Noorden? Ook Coen Moulijn. Tot in 1956 de Russen Hongarije binnenvielen en Het Vrije Volk daar huis aan huis verslag van deed. Toen werd het doodstil in de kroegen op de Noordsingel waar de hamers en sikkels op de puien om voorrang streden. Ik ken mijn klassiekers.

Sinds 30 augustus 2018 had Leo de Kleijn geen letter meer getikt op twitter. De oud fractieleider van de SP, die jarenlang in de Raad de stoorzender op links werd genoemd, leek compleet van de aardbodem verdwenen. Tot hij vorige week ineens terugkeerde met groot spetterwerk uit de mergelgrotten van het Kremlin met drie vette tweets op één dag. Leo had ouderwets de pen in het vitriool gedoopt en schreef: weg met die Adriaan Visser. Zoiets.

Nu is het weer stil.

Toch verzeker ik u dat hij zich thuis zit op te vreten nu pakweg 40 miljoen publiek geld met het waswater is weggespoeld tussen het oude PTT-gebouw en dat van de Shell: het Schiekadeblok.

Korte versie: in 2009 pompte Adriaan Visser als directeur van het Ontwikkelingsbedrijf Rotterdam in totaal 200 miljoen in erfpachtconstructies op A-locaties. Niks mis mee. Zeker niet in crisistijd, want juist dan moet de euro rollen. Maar Visser was wel erg royaal. Als de lachboefjes in de vastgoedwereld hebberig 400 miljoen zouden hebben gevraagd, had hij het ook betaald.
400 miljoen?
Ja, zeggen de oude raadsleden Leo de Kleijn en Dries Mosch, die in hun herinnering en onafhankelijk van elkaar Visser dit bedrag nog steeds horen voorzingen. Het Schiekadeblok moest en zou naar erfpacht, met dezelfde obsessie waarmee nu Feyenoord naar een nieuw stadion wordt gezogen.

Was het moedig van Adriaan om in een gekneusd tijdperk de economie te verrassen met deze tournure? Bedacht hij het zelf? Of samen met topambtenaar Carl Berg, van wie men in VVD-kringen zegt: dat is zijn boezemvriend. Carl kan geweldig rekenen. Goed span dus. En dan had je in 2009 ook nog wethouder Karakus, die in zijn prepolitieke loopbaan makelaar was geweest bij Atta. Hamit kende de grondprijzen. Die van tapijten ook trouwens. Firma der Vernuft.

Simpel narekensommetje: Vastgoedmagnaat Luc Smits (LSI) koopt het gebied voor 26 miljoen marktconforme waarde en verkoopt het midden in de crisis aan de gemeente voor 52 miljoen. Het dubbele.
De grond krijgt hij in erfpacht terug en de pacht is 2 miljoen per jaar.
Maar na 2011 blijkt de vastgoedstatus van LSI – met Dick van Well als president-commissaris van Feyenoord in de Raad van Advies – zo gammel dat er niks meer kan worden betaald.
Bliep.
De gemeente loopt dus mis aan erfpacht: 8 x 2 = 16 miljoen + de wodkabonus van 26 miljoen bovenbieding = totaal 42 miljoen.
Heeft u ‘m?

42 miljoen publiek geld, exclusief rentes. Uw geld. Bij Kevin van Eikeren (PvdA) zouden deze flappen ten bate van de bestrijding van de armoe als een tapijt op zijn handpalm liggen en zijn fractievoorzitter, rooie Co, zou er bij het morgenrood ook nog de Internationale bij gaan staan zingen.

Dus wat vraagt de oppositie? Een alles onthullende raadsenquête: vraag, antwoord, en keurig twee vingers in de lucht. Helder- en eerlijkheid  Zou dat niet oneindig veel meer indruk maken op de samenleving dan 23 valse solidariteitsstemmen van gekooide raadsleden, die straks met holle ogen naar het probleem kijken, zo van: het is er wel, maar ik zie het niet.

Het wachten is dus op één dissident die ruzie krijgt met zijn geweten.

By the way: Adriaan Visser is een heer. Hij kan die raadsenquête natuurlijk ook zelf promoten.

Wordt vervolgd.