Veel niet al te kapitaalkrachtige stadsbewoners vinden rust en gezelligheid op campings. Ze kunnen de drukte van de stad ontlopen en zoals in ons geval midden in de natuur van hun pensioen genieten. Op onze camping staan veel mensen, die na een leven van hard werken hier hun rust en gezelligheid hebben gevonden.

Verkoop grond

Twee jaar geleden werden we opgeschrikt door een bericht dat in een nabijgelegen camping alle bewoners het bevel kregen hun huisje (vaak eigenhandig gemaakt) moesten opruimen. De grondeigenaar had zijn camping verkocht aan een projectontwikkelaar, die het terrein ging volbouwen met eigen, dure vakantiehuisjes. Gewetenloos kapitalisme was het eerste dat bij mij als gewezen sociaaldemocraat opkwam. Temeer, daar de campinghouder ernaast zijn vaste bewoners de kans had gegeven de grond onder hun tijdelijke bewoning te kopen.

Eigen onderzoek

De schrik zat er voor de huurders op onze camping ook een beetje in, maar de tot dan toe vrijwel probleemloze omgang met de eigenaren van de camping stelde ons gerust. Eigen onderzoek, dat ik via de juridisch geschoolde fractiemedewerkers van onze politieke partij makkelijk kan doen (staan veel Rotterdammers op de camping) bleek dus niet nodig. De staprijs werd gewoon geïndexeerd evenals de prijzen voor energie. Kortom geen vuiltje aan de lucht leek het.

Aanbouwsel

Eén keer ben ik in conflict gekomen met een beheerder, toen ik achter onze caravan uit het zicht een afdak liet bouwen. De beheerder kwam langs en wees me op een clausule in mijn huurovereenkomst, waar dit soort bouwsel verboden is. Ik had het niet gelezen en heb in overleg het dak vervangen door afdekzeilen die ik ieder jaar vernieuw. Dat bleek geen probleem te zijn. Door ons afdak kunnen we beter gebruik maken van het terras. Heerlijk om er onder te zitten terwijl de regen er op klettert (nostalgie naar de tent) en spectaculair als het onweert.

Verandering

Groot was dan ook mijn verbazing toen ik een schrijven (bevel) te lezen kreeg, waarin werd aangekondigd dat alle zonneschermen en andere aanbouwsels nog voor de herfstvakantie dienden te verdwijnen. Met als klap op de vuurpijl de enigszins dreigende zin: “Er wordt gecontroleerd”. Slechts bepaalde bouwwerken worden vanaf nu getolereerd. De afbeeldingen ervan werden meegestuurd. Allebei prefab; eigen creativiteit wordt duidelijk niet op prijs gesteld. Absoluut willekeur omdat het camping naast de onze geen enkele beperking oplegt. Ook op campings in een nabijgelegen plaats zag ik talloze bouwsels.

Verontwaardiging

Door mijn politieke activiteiten zijn er wat medekampeerders, die me kennen en me vroegen: wat te doen? De meeste bouwwerken staan al jaren en er is nimmer iets over gezegd. De juristen van Leefbaar Rotterdam hadden slecht nieuws: het kan, maar er is een keerzijde. Bij woningbouwcorporaties hebben de verhuurders zorgplicht. Ze dienen de belangen van de huurders altijd in het oog te houden bij veranderingen. De voorgestelde verandering op onze camping zorgt voor veel onrust, slapeloze nachten en angstige toekomstvisioenen. Dat hebben de trouwe bezoekers duidelijk niet verdiend. Het dient hun belang niet.

Wat te doen?

Het lijkt me eenvoudig om een plaatselijke verordening (APV) aan te nemen (Leefbaar is de grootste partij) waarin gewezen wordt op zorgplicht en overleg; toeristen brengen genoeg belastinggeld op. Zo is het op Hoek van Holland ook gegaan toen er verkocht zou gaan worden. De politiek (Leefbaar) greep in. Eigenlijk zou het landelijk geregeld moeten worden, want het schijnt op meer plaatsen hommeles te zijn.

Bij Lucas: 16, kunnen we lezen over een “slechte” rentmeester, die de belangen van de grondeigenaar ondergeschikt maakt aan het belang van de pachters. Dat moet de christelijke partijen toch ook aanspreken?