Het plan was om minimaal twintig tasjes met een ritsje te kopen in het Indonesië-paviljoen. Is dat niet veel, vraagt u. En dan vraag ik: bederven die tasjes soms? Maar we weten het. Een zinloze dialoog. Want dit jaar is er geen Tong Tong Fair.

Deze week kwam ik in mijn agenda de aangestreepte dagen tegen. Met blauwe pen had ik een kantlijn gemaakt tot en met zondag 7 juni. Dat doe ik elk jaar zodra de dagen bekend worden gemaakt. Want dan wil ik nergens anders heen. Dit jaar liep het dus anders, en denken over volgend jaar is momenteel moeilijk door allerlei wat je je niet wilt voorstellen.

Ieder jaar wil ik iets kopen en dat loopt meestal uit de hand door de aanbiedingen die er zijn, vooral op de laatste dag. Dan ben ik melancholiek en van de weeromstuit vind ik alles nog mooier dan het al is. Daardoor heb ik nu minstens vijftien zijden shawls en is het onderste deel van mijn rechterkeukenkastje vol met kleine tasjes. Ze zijn ideaal, welk model ze ook hebben. In het een past een lippenstift, het andere is vanwege de stevigheid  goed voor visitekaartjes, dan zijn er felgekleurde tasjes voor huissleutels die je in je handtas meteen vindt  en zo kan ik nog wel een half uur doorgaan. Dit jaar wilde ik satijnen rechthoekige tasjes kopen, liefst blauwe, zwemend naar lila. Vorig jaar had ik ze zien liggen en laten liggen. Ik vergeet gemakkelijk wat ik heb gekocht, maar ik onthou altijd wat ik niet heb gekocht.

Op de een of andere manier blijft mijn gemis van de Tong Tong Fair hangen in het missen van die tasjes. Dat het dus niet kan. Niet in de zomer en niet in september. Opeens is er een streep gezet door dat, waar ik elk jaar op rekende, naar uitkeek en als gewoon beschouwde. Niet de voorstellingen zien, niet met de mensen praten, niet het nógmaals schuifelen langs de kramen want je weet maar nooit of er iets bijgekomen is, niet alweer veel te veel boeken komen, niet de laatste dag denken als iedereen er volgend jaar nog maar is. En niet denken die tasjes koop ik volgend jaar wel, want dat is het inmiddels en kijk nou eens.

Het enige dat erop zit is moed houden en geld sparen, want ooit zijn die tasjes weer in de aanbieding en dan koop ik alles, álles.

https:/www.indischeschrijfschool.nl