Van de 30.000 Rotterdamse huurwoningen van huisjesmelkers en overige commerciële huisbazen, die volgens een omstreden inschatting van wethouder Zeegers voor bouwen en wonen tot het sociale segment behoren, verdwijnen er jaarlijks zo'n 10 procent. Acht per dag. Door verdamping. 

Werkt zo: de huizenprijzen in Rotterdam stijgen, de WOZ-waarde dus ook. En daardoor geeft Zeegers' huurcalculator aan dat de huur van steeds meer woningen boven de 880 euro uitkomt. Niet langer sociaal. Elk jaar neemt, naar verluidt, dat geschatte aantal van 30.000 af met 3000 woningen. Hoelang dat al duurt en hoeveel er inmiddels is verdampt? Van vragen word je wijs.

GroenLinks en PvdA storen zich aan de verdamping van die sociale (?) huurwoningen. Zeegers loopt wel te pronken met het verhaal dat er vorig jaar 897 en in 2022  518 sociale woningen zijn gebouwd in Rotterdam. Maar verzwijgt volgens de twee partijen dat er ieder jaar drieduizend sociale huurwoningen uit de particuliere sector verdampen. "In twee jaar is het tekort dus juist gegroeid met ruim 4500 woningen", hebben raadsleden Kockelkoren en Engberts uitgerekend. Onbekend is of die nieuw gebouwde 897 en 518 woningen nog moeten worden verminderd met het aantal in 2022 en 2023 gesloopte woningen en woningonttrekkingen. Soit.  

In bovenstaande alinea staat (?) na het woord sociale. En wel hierom.

Het door Zeegers geschatte aantal van 30.000 particuliere huurwoningen maakt, als je de definitie van het Woonakkoord strikt hanteert, geen aanspraak op het predikaat sociaal. Dat keurmerk is voorbehouden aan woningen, die via Woonnet worden toegewezen en waarvan aantoonbaar is dat de huur onder de 880 euro per maand ligt. Aan die voorwaarden voldoen de 30.000 van Zeegers niet. Om van gezeur af te zijn noemt de wethouder het daarom haar potentiële sociale particuliere huurvoorraad. Slimme zet. Net zo potentieel als oncontroleerbaar. 

Snijdt de redenering dat die 30.000 particuliere woningen niet sociaal zijn hout, dan valt ook niet te betreuren dat ze uit het sociale segment verdwijnen door verdamping. Het geeft het ongenoegen van Kockelkoren en Engberts een tragikomisch tintje. Maar hun slotsom is en blijft respectabel: "Er moet meer en betaalbaar gebouwd worden".