Hoe zullen Amerikaanse ambtenaren die zelf op Trump hebben gestemd, zich voelen nu ze luttele weken later door diens halfgare paladijn Musk zijn ontslagen? Hoe zullen de beursgenoteerde bedrijven, die miljoenen doneerden aan Trumps campagne, het ervaren dat hun aandelen de afgelopen weken met miljarden zijn gekelderd? En wat denken de Amerikaanse minima straks wanneer ze merken dat hun situatie alleen maar slechter is geworden, terwijl de rijken nog rijker werden.

Donald Trump is zelf al voorzichtig begonnen de verwachtingen van Make America Great Again een beetje te temperen. Met een variant op ‘eerst het zuur, dan het zoet’ liet hij weten dat de prijzen in de supermarkt en aan de benzinepomp de komende tijd wellicht wat kunnen stijgen. Maar dat is allemaal nodig om straks de vruchten van zijn fantastische beleid te kunnen plukken.

Trump presenteert zichzelf graag als een succesvol zakenman. Maar zijn imperium heeft vaak genoeg gewankeld, bleek op drijfzand gebouwd. Met zwendel, belastingfraude, nooit betaalde rekeningen, noodhulp en dubieuze leningen is hij ten koste van anderen overeind gebleven. Dus bij dat zakelijk vernuft vallen wel wat kanttekeningen te plaatsen. Niet de minste economen en financieel analisten plaatsen nu ook grote vraagtekens bij Trumps beleid van extreme importheffingen. Die heffingen kunnen als een boemerang in zijn oranje gezicht terugkomen.

Want als je 25% belasting heft op de import van staal, wordt alles waar je in de VS staal voor nodig hebt meteen duurder. Als andere landen als tegenzet 25% heffen op de import van bijvoorbeeld Bourbon, wijken de meeste mensen uit naar Schotse whisky en zullen de producenten van Jim Beam en Four Roses dat al snel in hun omzet voelen. Voor de hand ligt dat dit tot bezuinigingen en ontslagen leidt. Van een handelsoorlog is nog nooit iemand wijzer geworden, roepen de economen en analisten dan ook in koor. Tja, wie niet horen wil, moet maar voelen.

Trump Resort

Op de ochtend dat de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezing bekend werd, was ik in shock. Hoe was het mogelijk dat zoveel mensen achter deze ordinaire leugenaar, achter deze zelfingenomen narcist aanliepen? Hoeveel je ook op Harris kon aanmerken, zij is alles behalve een idioot. En na de Golf van Amerika, het annexeren van Canada en Groenland en het omtoveren van Gaza in een Trump Resort werden die gevoelens alleen maar sterker.

Inmiddels denk ik dat hoe gekker het wordt, hoe beter het is. Amerika is de reputatie van betrouwbare partner van het ene op het andere moment kwijt. Er wordt sinds de misdadige Capitoolbestormers amnestie kregen en Trump rechterlijke uitspraken aan zijn laars lapt getwijfeld aan de VS als rechtsstaat. En de democratie aldaar wordt met een beleid van louter decreten ook steeds verder uitgehold.

Maar wat straks zwaarder weegt, is dat Amerika afstevent op een recessie. Beleggers trekken hun geld terug uit de VS en verkiezen stabiele Europese aandelen. In Europa is een MEGA-tegenbeweging (Make Europe Great Again) op gang gekomen; we willen niet alleen onder de (militaire) afhankelijkheid van de VS uit, er is ook een stroming die het kopen van Europese waar predikt. En dus een boycot van Amerikaanse producten. Topwetenschapper wijken uit naar Europa, om hun onderzoeken voort te kunnen zetten,

Mijn afkeer van de persoon Trump en alles waar de man voor staat, begint gaandeweg om te slaan. Ik vergelijk het met Brexit. Na vijf jaar zijn de dramatische gevolgen voor Engeland meer dan duidelijk. Overtuigde Brexeteers voelen zich nu bedonderd door de leugenachtige Boris en zijn kornuiten. De populisten op het vasteland die met Brussel wilden breken, zingen een toontje lager. Meloni heeft in Italië een ommezwaai gemaakt. Le Pen praat niet langer over Frexit en ook Wilders hebben we al tijden geen Nexit meer in de mond horen nemen.

Op de blaren

Op dit moment hebben de leugenaars, de schreeuwlelijken, ja zelfs de neo-nazi’s, racisten en types die flirten met Poetin en Trump de wind nog in de zeilen. De verkiezingen in Italië, Nederland, België, Oostenrijk en Duitsland waren veelzeggend. Maar als straks zichtbaar wordt waar de alleenheerschappij van Trump toe leidt, als juist de gewone man - Henk en Ingrid, zoals Wilders ze noemt - op de blaren moeten zitten, valt het blad zomaar weer de andere kant op. Dat zal niet over drie, vier maanden al zijn, maar dat moment komt wel.

Nu de PVV in Nederland dankzij VVD-leider Dilan Yeşilgöz - de Von Papen van deze tijd* - de grootste partij kon worden en meeregeert, beleven we het meest chaotische en onbekwame kabinet aller tijden. We hebben opnieuw kunnen zien wat verkiezingsbeloftes van Wilders waard zijn en de peilingen geven aan dat veel mensen dit zo ervaren. De herwaardering voor fatsoen in de politiek is tegelijk ook zichtbaar in de stijging die Henri Bontenbal bij het CDA weet te realiseren.

Dus laat Trump de VS de komende tijd maar lekker naar de bliksem helpen. Laat Amerika maar een afschrikkend voorbeeld worden voor wat Nederland en Europa te wachten staat als je je lot in handen legt van dit soort leiders.  

* De Duitse politicus Franz von Papen (1879-1969) zette als adviseur van president Von Hindenburg in 1933 de deur open voor Adolf Hitler. Hij dacht in zijn naïviteit Hitler in bedwang te kunnen houden als de man rijkskanselier werd en aan de regering deelnam.