Uiteraard ben ik geen journalist, maar als stukjesschrijver van Dagblad010 werd ik benaderd om iets te schrijven over een vergeten en gediscrimineerde groep in onze samenleving. Na enkele verkennende gesprekken mocht ik een bijeenkomst bijwonen; wel op voorwaarde dat ik niet zelf voor vervoer zorgde, maar me door hen liet rijden. Ik stapte in een wachtende auto en werd geblinddoekt.

In een rustige straat ergens op Zuid werd mijn blinddoek afgedaan en kwam een nerveuze man me halen. “Ik ben Koos*”, zei hij, maar ik zag direct dat hij zijn ware identiteit niet kon of wilde prijsgeven.

Na het beklimmen van een lange trap werd ik een slecht verlichte ruimte binnen geleid, waar ongeveer zeven mensen met waarschijnlijk een penis bijeenzaten (mmp); ze droegen allemaal een hoofddoek.

Koos stelde me voor en zuchtend vertelde één van de aanwezige, die zich Jan* noemde hoe moeilijk hij het toch had. Wij mensen met een penis willen graag met een hoofddoek lopen, maar de samenleving accepteert ons niet. Hier – hij wees naar de andere aanwezigen – kunnen we onszelf zijn en ons kleden zoals we willen; een instemmend gemompel volgde. “Zelf onze hoofddoek kopen zit er voor ons ook niet in”, meldde een andere aanwezige, Arie* genaamd. Altijd moet een familielid met een baarmoeder mee om te kopen en te passen.  

Nadat ik me had laten voorzien van een kop sterke thee, vroeg ik wat ze nu op zo’n bijeenkomst deden. Het bleek vooral een samenzijn met gelijkgestemden te zijn. Het gevoel te hebben niet alleen te vechten om voor je gevoelens uit te komen.  

Daarnaast eisen ze gezamenlijk erkenning, niet alleen vanuit de samenleving, maar ook van de hele LHBTIQ-gemeenschap. Hoofddoekdragende mannen (mmp) hebben geen extra letter H terwijl de bijeenkomsten steeds drukker bezocht worden.  

Toen ik de woorden religie en islam liet vallen, lokte ik een schamper gelach uit: het veel voorkomende misverstand. Natuurlijk hadden moslim (mmp) het veel makkelijker. Voor een hoofddoek hoefden ze maar te winkelen in de kast van een familielid met baarmoeder en toen het boerkaverbod er nog niet was konden ze zelfs met hoofddoek de straat op.

Ook niet moslimmannen (mmp) associëren zich graag met dit symbool van vrijheid, want zo werd me wel duidelijk de hoofddoek is het symbool van ultieme vrijheid. Natuurlijk zit er wel in iedere groep van hoofddoekdragende mannen (mmp) een rotte masochistische appel, die het als onderdrukkend ervaart, maar die vallen snel door de mand werd me verteld.

Als bewijs van de multi-religieuze samenstelling van de beweging werd gewezen op een portret van koningin Juliana uit 1953 met hoofddoek.

Wel werd me bij navraag duidelijk dat het gros van de aangeslotenen de religie van Mohamed een warm hart toedraagt. Dat is ook de moeilijkheid om bij de Gay Parade met een eigen boot naar buiten te treden. Het is te makkelijk om het dragen van een hoofddoek door een man (mmp) als homoseksueel te zien. En dat valt in de eigen geloofsgroep absoluut verkeerd. 

De avond verliep verder geanimeerd. De aanwezigen waren duidelijk in hun sas omdat ze eindelijk uit de kledingkast konden komen.

“Ik geloof in een samenleving, waarin iedereen: man (mmp), vrouw (mmb) een hoofddoek gaat dragen. Schrijf dat maar in je stukje” voegde men me bij het vertrek toe.

Later in de auto terug, liet ik die laatste opmerking nog eens tot me doordringen. Een samenleving waarin iedereen een hoofddoek draagt, lijkt inderdaad het emancipatorische ideaal.

Waar wachten we op?

* de echte namen zijn ook bij de redactie niet bekend