Het Coronavirus is hot, we kunnen er geen genoeg van krijgen. Het lijkt wel alsof er niets anders gebeurt in de wereld, elk nieuwsbulletin besteedt minuten lang aandacht aan deze nieuwe Bijbelse plaag. De angst regeert, het virus komt steeds dichterbij, wie hoest of niest is verdacht.

Maar zoals altijd in Nederland worden er ook grappen gemaakt. Ontelbare in elkaar geshopte Coronafoto's en -video's komen via de sociale media voorbij en het kost moeite om er niet om te lachen. Maar waar ligt de grens?

Maak je een verbaal geintje over Chinezen zelf, dan wordt er gefronst. Dan is het persoonlijk en beledig je een hele bevolkingsgroep. Gooi je het oudste mopje uit de geschiedenis weer eens in de groep - Hoe lang is een Chinees? - dan word je aan de morele schandpaal genageld. En zeg niet tijdens het eten Sambal bij?, want je bent een racist.

Opeens moest ik denken aan Heerlijk Duurt Het Langst, een musical uit 1965 van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink. Daarin zingt Leen Jongewaard het luchtige Kom Kees (het is maar tijdelijk), met de rijmregels: Hoeveel Chinezen zouden er wezen, één miljard? Als die Chinezen door blijven kezen, gaat het hard.

Ik heb het nummer meteen geYouTubed, in de versie van Paul de Leeuw uit 1998. Erg leuk, nog steeds. Maar toen begon het toch aan me te knagen. Deugde die Annie M.G. eigenlijk wel of was zij een rechts-radicale raciste? En die Rotterdamse Toon dan, met z'n liedje Voorkomen Is Beter Dan Chinezen? Discriminatie of gewoon hartstikke leuk?

Mogen we er überhaupt nog om lachen van de humorpolitie? Ik weet trouwens nog een leuke Belgenmop. Maar ben als de dood 'm hier te plaatsen. Voor je het weet zitten onze Zuiderburen tot op het bot beledigd bij Jinek aan tafel, dreigt er een Beneluxueuze handelsoorlog, moet zijne excellentie Stef Blok publiekelijk z'n excuses aanbieden. En dan heb ik het gedaan, ja dahag.