Het WK voor vrouwen is al een paar dagen onderweg, maar dinsdag gaat het dan eindelijk gebeuren: de Leeuwinnen nemen het in hun eerste WK-wedstrijd op tegen Nieuw-Zeeland. En de aandacht voor de eindronde is fenomenaal: De wedstrijden live en ook nog een dagelijkse talkshows op NPO3, veel aandacht in programma’s als Hart van Nederland en Boulevard, om nog maar te zwijgen over de geschreven media en de vele uitingen op social media.

En ook het bedrijfsleven heeft de weg naar de Leeuwinnen gevonden: er zijn spaaracties (Blokker), gratis posters (AH) en ook Calvé laat zich wederom niet onbetuigd: Calvé wie is er niet groot mee geworden met een hoofdrol voor Lieke Martens.

Het grootste eerbetoon en teken van volwassenheid kwam echter van Nike dat een 3 minuten durende commercial lanceerde die meer dan goed werd ontvangen. Kortom: het vrouwenvoetbal in Nederland heeft een volwassen status bereikt. Met dank aan de KNVB dat serieus invulling heeft gegeven aan de status van de Leeuwinnen. Waar de vrouwen vroeger in afgedankte tenues van de mannen moesten spelen, daar is nu een complete kledinglijn ontworpen.

Beter kan niet zou je zeggen. Hoe mooi en goed het allemaal voor de internationals is geregeld, het staat allemaal in schril contrast met de Eredivisie voor Vouwen op clubniveau.

Alle collectieve initiatieven om de Eredivisie Vrouwen volwassen te maken zijn tot op heden mislukt. Natuurlijk, clubs als FC Twente, PSV en Ajax nemen de vrouwentak meer dan serieus en investeren er serieus geld in. Maar veel clubs worstelen met de financiën, worden nauwelijks serieus genomen en met het verdwijnen van Achilles is er weer een club minder.

Terwijl de potentie toch zo groot is, maar de met veel bravoure in het leven geroepen Eredivisie C.V. voor Vrouwen is alweer ter ziele en alle ogen zijn gericht op de KNVB om het stiefkindje van het clubvoetbal te vitaliseren en een impuls te geven.

En laten we de ogen niet sluiten voor de realiteit. Het is natuurlijk fantastisch dat de KNVB haar verantwoordelijkheid heeft genomen en de internationals meer financiële slagkracht heeft gegeven door de vergoedingen bij de wedstrijden van Oranje op te trekken, maar voor de meeste internationals die in het buitenland spelen is het nog steeds behelpen, omdat hun clubs geen grote vergoedingen betalen. Wel spelen ze vaak in een aantrekkelijke competitie (Engeland, Spanje, Frankrijk, Duitsland), maar slechts een paar speelsters profiteren op clubniveau van de hun status.  De meeste speelsters komen echter niet uit boven de verdiensten van een gemiddelde speler in de Jupiler League of Tweede Divisie.

Maar in het buitenland is de competitie vaak beter gestructureerd, zijn de faciliteiten beter en worden de vrouwen serieus genomen en gewaardeerd.

Daarom is het goed als de KNVB weer de regie terug in handen neemt van de Eredivisie Vrouwen. Dat het investeert in de competitie, de faciliteiten en de uitstraling naar buiten toe, lees media.

En het wordt tijd dat de clubs in de Eredivisie van de mannen serieus gaan investeren in vrouwenvoetbal. Feyenoord staat eindelijk op de drempel, maar moet de financiering nog regelen. Maar het is feitelijk een schande dat in Rotterdam nog niet op Eredivisie niveau wordt gespeeld. Het zou de competitie een goede impuls geven. En verder moet er gekeken worden naar het speelschema, het aantrekkelijk maken voor speelster om zo lang mogelijk in eigen land te spelen en moet de regio waarin de clubs spelen er nadrukkelijker bij betrokken worden. 

Meisjes gaan niet meer automatisch op hockey, meisjesvoetbal is populair en zal alleen maar populairder worden, maar dan moet het voetbal op clubniveau in alle geledingen wel meegroeien.

Met vereende kracht moet dat lukken.