De gemeente Rotterdam heeft de capitulatie van Zwarte Piet vorige week officieel bevestigd. Wethouder Wijbenga van de VVD kwam er met geen mogelijkheid onderuit. Vroeger zou ik geschreven hebben: de overgave werd hem met het mes op de keel afgedwongen.

Het zit zo.
Dit kinderfeest zit in de stedelijke portefeuille van één wethouder. Toen Bert Wijbenga de eerste avond na zijn installatie thuis met z’n vinger langs de lijst van zijn nieuwe verantwoordelijken liep, hoorden de buren hem schreeuwen: ‘Jézus, Cora, niet te geloven: ook dié shit zit bij mij.’

Cora is z’n vrouw. Zij is de minister van alle rijkswegen. Ook die in Friesland.

In z’n studententijd is Wijbenga met veel bier op ook wel eens Zwarte Piet geweest. Zelfs Cora in Ridderkerk. Tenminste: dat neem ik aan. Iedere zichzelf respecterende en gezellige witte liberaal is wel eens helemaal zwart geschminkt om kinderen wijs te maken dat het een smerige pestbende in die schoorsteen is.

Is zevenzeikerds uit landen zonder kachels niet aan hun verstand te brengen. 

Afijn, het door de islam geïnspireerde Rotterdamse Nida kon recent pesterig niet nalaten om officieel schriftelijk te vragen wat het college van B&W nu vond van de beslissing van de NTR en Apeldoorn om bij de landelijke intocht van Sinterklaas te kiezen voor roetveegpieten.

Het was een hele valse vraag van het niveau na onverdoofd besnijden: deed het pijn?

Bert had ruim 200 woorden nodig om net te doen alsof dat niet het geval was.
Ik had even het gevoel dat Generaal Buitendienst Lies Roest van GroenLinks struis met de armen in haar zij had staan dicteren om de coalitie in Rotterdam overeind te houden.  

Ik ga toch Berts buren nog es bellen.