White Privilege en het Songfestivalfilmpje

13 July 2019, 22:46 uur
Columns
mainImage

Stormachtige week, die dinsdag op het stadhuis begon met een nijdig Van Rossempje aan het adres van de fractievoorzitter van de plaatselijke VVD, die langs zijn neus weg zei dat werkeloosheid erfelijk kon zijn.
Karremans naait de boel graag op.
Alle raadsleden die op Zuid wonen gelijk over de rooie, terwijl hij slechts citeerde uit Soci Science Research.    

Prompt pakte Nourdin el Ouali van Nida op de achterste rij in de raadzaal zijn dubbelloopse jachtweer en ronkte een andere erfelijkheid de ether in: White Privilege. Het sloeg nergens op, maar uit de mond van El Ouali heeft zo’n verwijt toch altijd iets zuivers.

Ik bedoel: je wordt in Rotterdam dood gepaneerd met het woordje inclusief, terwijl dat allang in kannen en kruiken is en toch maar blijven zeiken dat dit niet zo is. Maar alleen bij El Ouali heb ik bij aanhoudende twijfel het gevoel: hij meent het. Dat White Privilege kwam uit zijn tenen.

Ik moest er vrijdag aan terugdenken toen ik attent werd gemaakt op die film met al die mensenhoofden uit Rotterdam ter ondersteuning van de kandidatuur voor het Eurovisie Songfestival. Een voor een prachtige mensenhoofden, maar van inclusiviteit geen sprake. Het complete met Zwarte Piet opgegroeide Rotterdamse volksdeel was van jong tot oud over het hoofd gezien. Opzet? Opdracht? Moet haast wel.

Is er voor betaald?
Kan iemand dat onderzoeken?

Even zo goed nam Said Kasmi als wethouder toerisme het filmpje onder z’n arm mee naar Hilversum en dan ga ik er bij hem inderdaad vanuit dat hij de witte liquidatie bij de voorvertoning niet eens heeft gezien. Bij hem geloof ik niet in uitgedokterde valsheid. 

Maar toen Leefbaar iets van dat merkwaardige filmpje zei, twitterde raadslid Büyükçifci van Nida wel heel erg vilein zoals we hem kennen: ‘Gaat het weer een beetje, meneer Eerdmans?’

Ook Büyükçifci heeft altijd z’n mond vol over inclusiviteit, maar nu het bereikte en aantoonbare tegendeel ten koste ging van Tante Nel kwam hij - uit zicht - niet meer bij van het lachen.
Daar moet ik toch nog eens goed over nadenken in het kader van de Hogeschool-opleidingen in Rotterdam. 

Wat een week.
Wel een leuk vlogje van de VVD met Stephan van Baarle van Denk als inswinger. Bewijst maar weer eens hoe makkelijk hij zijn versjes opzegt. Die jongen is met een sleutel in zijn rug op te winden. In mijn jeugd stonden deze hoogbegaafden op de kermis naast Willy Alfredo.
Roept u maar . . .
De moeder van Stephan moet zich dit herinneren, de vader van Vincent Karremans ook. 
Farce Majeur ging er later succesvol het land mee in.

Ik wil Stephan graag sponsoren. Op voorwaarde dat ik zijn teksten mag schrijven.
Nu heb ik vaak het vermoeden dat Kuzu dat nog steeds doet.