Toen Fortuyn op het politieke toneel verscheen, ventileerde hij duidelijk zijn voornaamste standpunten.

De islam is een achterlopende godsdienst met middeleeuwse regels.

De multiculturele samenleving wordt een ramp als nieuwkomers niet aan drie eisen voldoen: Leer onze taal, zoek een baan en houd je aan onze regels.

Onze vrijheid van meningsuiting loopt gevaar door politieke correctheid.

Verder luchtte hij duidelijk zijn hart, wat te zien is onder “c’est ca”

Joost Eerdmans

Toen Fortuyn in de Rotterdamse raad verscheen, kreeg hij direct de sympathie en aandacht van Joost Eerdmans, de secretaris van de burgemeester.

Pim was in die periode zeer controversieel. Openlijk voor hem kiezen kon gevolgen hebben, zoals ook ik aan der lijve ondervond. Toch koos Joost voor hem en kreeg plaats 18 op de kieslijst van Pims LPF : een op dat moment uitzichtloze plek. Joost nam toch plaats in de rijen van de LPF. Een dappere keuze gemaakt uit overtuiging. “Pim heeft gewoon gelijk” zei hij bij ons in de fractiekamer. Met zijn keuze verbrandde hij al zijn politieke schepen achter zich. We weten ondertussen dat de LPF na de moord op haar leider als een uit het roer gelopen schip op de klippen liep.

Joost bleef - net als ik overigens - zoeken naar een landelijke politieke partij, die Pims standpunten zou gaan uitdragen. Het optreden van1 NL. werd een fiasco doordat Geert Wilders met negen zetels de politiek instormde. We zochten geen toenadering* en bleven lokaal bezig. Joost werd wethouder voor Leefbaar Capelle en later voor Leefbaar Rotterdam. Ik ging verder bij Leefbaar Zuid-Holland. Partijen die het Fortuynisme in de praktijk probeerden te brengen.

Landelijk

Toch bleef het noodzakelijk om Pims standpunten landelijk voor het voetlicht te blijven brengen. Geert weigerde alle vormen van samenwerking, zodat een eigen partij onontbeerlijk werd. De hoop viel op Rita Verdonk, maar die liet zich ook niet van een erg coöperatieve kant kennen. Had haar eigen ideeën (haar goed recht overigens) maar daar pasten wij niet bij.

Aan de landelijk horizon verscheen weer een Fortuynistisch lichtje toen Thierry Baudet zijn Forum oprichtte en de provinciale verkiezingen won. Helaas verscheen de uil van Minerva in het boreale bos en kon hij de weelde niet dragen. Op een gegeven moment kondigde hij zelfs aan uit de politie te stappen. Zowel Joost als Annabel begrepen dat de keuze van de kiezers niet kon worden genegeerd en richtten JA 21 op. Uit noodzaak en om de kiezers tegemoet te komen.

Een paar dagen later had Baudet zich gerealiseerd, dat hij nooit en te nimmer een salaris van 150.000 euro zou kunnen verdienen buiten de politiek en kondigde zijn terugkeer aan. Wij ouderen noemen dat een Heintje Davids actie.**                    

Conclusie

Noch Joost, noch ik voelen ons opportunisten. Wij blijven de standpunten van Pim verdedigen en uitdragen. We volgen de partij, die dat wil doen. De PVV doet dat overigens voor een groot deel ook, maar de interne structuur en het optreden van haar enige lid (wat schijf ik het netjes) zorgen ervoor, dat iets van Pims gedachten in de praktijk brengen onmogelijk is geworden.

Zo simpel is het!

*Eerder pogingen tot samenwerking werden door Geert getorpedeerd.

**Zij was een zangeres, die zo van haar officiële afscheid had genoten, dat ze een paar keer terug kwam om weer afscheid te kunnen nemen.