Dit gaat over zorgverzekeraars. Over zorgverzekeraars die bulken van het geld en miljarden aan reserves hebben.

Waarom wordt bij zorgverzekeraars door veel politici gesproken over marktwerking? Hoezo marktwerking? Ik spreek liever over kartelvorming.

Er is geen marktwerking, maar het slechtste van twee werelden: veel regulatie en weinig aanbieders. Deze mengvorm tussen vrije markt en regulatie resulteert uiteindelijk in winst voor de zorgverzekeraars en verlies voor de belasting- en premiebetaler.

Marktwerking en zorgverzekeraars: de twee uitersten samengevoegd tot 1 stelsel. Je bent echt niet goed bij je hoofd als je denkt dat zoiets ooit gaat werken.  

Nederland telt op het moment 9 zorgverzekeringsconcerns, waarbij 4 partijen samen bijna 90% van de markt in handen hebben. De Nederlandse zorgverzekeraars hanteren nogal een dubieuze vorm van zorgverzekering. Zo leggen alle zorgverzekeraars steeds vaker en extensiever extra regels op aan de niet gecontracteerde zorgaanbieders.

Zo hebben alle zorgverzekeraars een zogenaamd “machtingsbeleid”. Dit houdt in dat een niet-gecontracteerde zorgaanbieder pas zorg mag aanbieden (wanneer een patiënt een verwijzing van de huisarts heeft), wanneer de patiënt een machtiging van zijn/haar zorgverzekeraar heeft.

Het machtingsbeleid is puur en enkel bedoeld om de niet-gecontracteerde zorgaanbieders een kopje kleiner te maken en uiteindelijk failliet te verklaren. Met hun machtigingsvereisten belemmeren zorgverzekeraars patiënten toegang tot de nodige zorg.

Materiële controle

Het vooraf opvragen van complete diagnose, behandelplannen en verwijzingen is niet alleen totaal onnodig en onrechtmatig (vrije artsenkeuze), maar de zorgverzekeraar gaat ook nog eens op de stoel van de medisch specialist zitten. Dit is geen machtingsbeleid meer, maar een materiële controle, met als gevolg dat de patiënten niet op tijd de nodige zorg krijgen.

De zorgverzekeraars hanteren nog altijd het beleid waarmee de wettelijke aanspraken van verzekerden geweld worden aangedaan, vooral als de verzekerden zich wenden tot niet-gecontracteerde zorgaanbieders.

Ik hecht veel waarde aan een vrije artsenkeuze en wil deze niet laten bepalen door een zorgverzekeraar die op zoek gaat naar de goedkoopste of minst geschikte zorgaanbieder.

Fraude, waar dan ook, dient ten alle tijden keihard te worden aangepakt!

Onafhankelijk instituut

Echter, is het mijn bescheiden opinie dat een zorgverzekeraar een onbekwaam en onbevoegd orgaan is om validiteit van een medisch dossier te beoordelen. Immers, een slager kan niet zijn eigen vlees keuren. En zeker niet een slager die zo min mogelijk vlees wil goedkeuren!

Ik hoop dat de Rotterdamse zorginstellingen gezamenlijk een vuist maken richting de minister om te pleiten voor een onafhankelijk instituut voor medische dossiercontrole. Dit kan, wat mij betreft, prima geïncorporeerd worden binnen de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa).

Dit moet gebeuren omdat een zorgverzekeraar nimmer nooit op de stoel van de medisch specialist mag zitten en arbitrair mag beslissen wie wel en wie niet in aanmerking komt voor de zorg. Het credo: “alleen ga je sneller, maar samen kom je verder” is hier meer dan ooit van toepassing!