Vrouwen moeten na een verkrachting de hulp krijgen die ze nodig hebben, vindt partijleider Gert-Jan Segers van de ChristenUnie. Maar hij wil niet hardop zeggen dat dan geen bedenktijd van vijf dagen meer moet gelden voor deze vrouwen wanneer ze een abortus willen.

Segers reageerde bij de NOS op de discussie die is ontstaan na een uitspraak van kandidaat-Kamerlid Don Ceder van de ChristenUnie. Die zei dit weekeinde dat ook voor verkrachte vrouwen vijf dagen bedenktijd moet blijven gelden als zij een abortus willen laten uitvoeren.

Segers vindt het "ongemakkelijk" om hierover te praten. Hij is voor de wettelijke bedenktijd bij een abortus en wil dat ook niet veranderen, maar vindt tegelijk ook dat een vrouw na een verkrachting de hulp moet krijgen "die zij nodig heeft", zei hij bij de NOS.

Segers wil de twee "discussies" graag scheiden: wettelijke bedenktijd aan de ene kant en abortus na verkrachting aan de andere kant. Volgens hem worden de meeste abortussen gekozen om "sociale redenen" waardoor een kind niet goed uit zou komen, zoals financiën of huisvesting. In dat geval zou er gezorgd moeten worden dat de omstandigheden worden verbeterd.

Hoe de wet in het geval van verkrachting wordt toegepast, weet Segers niet. "Ik ga niet praten over wat iemand na een verkrachting wel of niet moet doen. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen, ik zou dat echt moeten nagaan, dat er een restrictie is voor een vrouw die verkracht is om naar een centrum te gaan en daar de hulp te krijgen die zij nodig heeft."

Een meerderheid van de Tweede Kamer nam onlangs een voorstel aan dat het kabinet opriep de bedenktijd af te schaffen. Volgens de huidige wetgeving moet een vrouw die abortus wil na een verkrachting vijf dagen bedenktijd nemen. Maar klinieken kunnen deze regel in dit soort gevallen in de praktijk omzeilen door van een zogenoemde noodsituatie uit te gaan. Deze noodsituatie wordt in de wet niet vast omschreven.

Maandag, op Internationale Vrouwendag, werd Segers ook gevraagd of hij vindt dat hij als man uitspraken mag doen over deze keuze van een vrouw. Hij vindt van wel. Het is volgens hem een dilemma met aan de ene kant "het leven en de zelfbeschikking van de vrouw", en aan de andere kant "de bescherming en beschermwaardigheid van het leven". "Dat is een ethisch dilemma, daarmee een politiek dilemma en een maatschappelijk dilemma. Daar kunnen mannen en vrouwen evenveel over zeggen."