Als je wil afkicken, is een stad als Rotterdam nou niet per se de beste plek om te beginnen. Het is echt een fantastische stad, levendig, creatief, met overal waar je kijkt iets nieuws. Maar juist die energie, die bruisende, eindeloze stroom aan prikkels, maakt het voor iemand die vecht tegen verslaving een ware beproeving.

Ik geef het je te doen: je loopt de deur uit met de beste bedoelingen. En nog geen honderd meter verder sta je voor een coffeeshop, een slijterij of een bar waar het terras al om tien uur 's ochtends vol zit. Om de hoek hangt een bekende dealer rond, verderop loop je langs een apotheek waar je ooit wat pillen hebt gehaald. En dan die cafés… groot, klein, bruin, hip, donker, licht, op elke straathoek nodigt er wel eentje je uit voor “gewoon eentje dan.”
Voor een buitenstaander misschien overdreven, maar voor iemand die probeert clean te blijven, is het alsof je door een pretpark van verleidingen loopt. Een verslavings-Efteling, en dan zonder exit. Elke geur, elk geluid, elk straatbeeld herinnert je aan de tijd dat je dacht dat je het allemaal wel onder controle had. Totdat je dat dus niet meer had.

In de stad vind je alles. En dat is precies het probleem. Juist die veelheid, die overvloed aan opties, maakt de stad zo ingewikkeld voor wie wil stoppen. Je wordt er niet rustig van. Je krijgt geen ruimte om te ademen, om echt te voelen wat er in je omgaat. En laat dat nou precies zijn wat nodig is om te herstellen.
Het is dan ook geen wonder dat veel mensen die willen afkicken in het buitenland hun heil zoeken. Even weg uit de omgeving die je constant herinnert aan oude gewoontes. Weg uit de stad die niet stopt met bewegen, zelfs niet als jij even stil wilt staan. Denk bijvoorbeeld aan afkicken in Thailand: daar heb je rust, ruimte, natuur, en bovenal afstand. Het is niet alleen een verandering van omgeving, maar ook een verandering van perspectief. Je krijgt letterlijk en figuurlijk ademruimte.

Bij een bekende kliniek als THE YOUTURN merken ze dat ook. Ze weten hoe moeilijk het is om in je eentje de strijd aan te gaan in een stad vol triggers. Daarom zien zij ook steeds meer cliënten afreizen naar een verslavingskliniek buitenland.
Daar waar je even uit de drukte kunt stappen en kunt focussen op wat er echt toe doet: jijzelf.

Natuurlijk, uiteindelijk moet je het overal volhouden, ook in Rotterdam. Je kunt de stad niet de schuld geven. Maar je mag jezelf wel de kans geven om sterker terug te komen. En soms betekent dat: eerst weggaan om later pas echt terug te kunnen keren. Rotterdam blijft wel bestaan. En jij hopelijk ook.
Dus nee, Rotterdam is niet slecht. Maar als je midden in een gevecht zit met jezelf, dan kan het aanvoelen als de hel. De verleidingen, de herinneringen, de constante aanwezigheid van je verleden, het is veel. Soms te veel.