Homoseksuelen maakten in het verleden minder kans op een baan bij de overheid dan heteroseksuelen. Dat is de conclusie van een onderzoek van het Verwey-Jonker Instituut dat dinsdag wordt aangeboden aan demissionair minister Kajsa Ollongren (Binnenlandse Zaken).

Op verzoek van twee ministeries heeft het Verwey-Jonker Instituut onderzoek gedaan in de archieven van zes gemeenten, drie ministeries, vier centrale personeelsdiensten en de binnenlandse veiligheidsdienst over de periode 1945 tot 1971. "Er heerste in de onderzoeksperiode een enorme afwijzing van alles wat niet de keurige heteronorm was", zegt hoofdauteur van het onderzoek Marian van der Klein van het Verwey-Jonker Instituut in Trouw.

"We hebben nergens zien staan dat homoseksuelen niet aangenomen mochten worden bij de overheid. Wat je wel ziet, is dat iedereen die voldeed aan de norm een voorsprong had. Getrouwd zijn werd gehonoreerd, in aanbevelingsbrieven werd uitgebreid besproken hoe iemands vrouw en kinderen zich gedroegen. Als later bleek dat iemand homoseksueel was, werd niet expliciet gezegd dat die een andere functie moest vanwege zijn seksuele voorkeur. Maar er werd in sommige gevallen wel gezocht naar een andere baan."

Uit het rapport wordt ook duidelijk hoeveel vooroordelen er in de onderzoeksperiode leefden over homo's en lesbiennes. Zo vonden de onderzoekers de kwalificaties 'verwijfd' en 'aanstellerig' op formulieren en in interviews met directeuren van arbeidsbureaus. Het was een manier om een vermoeden van 'homofilie' uit te spreken. De Rijksoverheid was bang dat homo's chantabel waren vanwege hun meestal geheimgehouden seksuele voorkeur en gemeenten wilden homo's niet met kinderen laten werken.