Long covid was lange tijd een ondergeschoven kindje in het coronabeleid. De acute crisis eiste alle aandacht op van bewindslieden en adviseurs. Ook het ontbreken van hard wetenschappelijk bewijs leidde ertoe dat het ziektebeeld lange tijd buiten beeld bleef. Dat blijkt uit onderzoek van het AD naar het longcovidbeleid. In de overleggen van het Outbreak Management Team en in het Catshuis kwam het onderwerp zelden expliciet aan bod.

Tijdens persconferenties van het kabinet werd gehamerd op het naleven van basismaatregelen, maar werd amper gewaarschuwd voor het risico dat jonge, fitte mensen liepen op lange termijn. Mede daardoor kwam het onderwerp nooit hoog op de agenda, en strijden patiënten nog voor erkenning.

Betrokkenen stellen dat de eerste beleidsacties op het gebied van long covid snel en goed waren, maar dat daarna niet is doorgepakt. "De overheid maakte meteen 25 miljoen euro vrij voor herstelzorg", zegt Michael Rutgers, directeur van PostCovidNL. "Dat was echt geweldig goed. Maar daarna werd het stil." Op het gebied van onderzoek naar long covid was een vergelijkbaar patroon zichtbaar. Het onderzoek bleef 'hapsnap' en patiënten kregen niet de kans mee te doen aan kansrijke experimentele behandelingen.