door Jan D. Swart

Herrie in de raadzaal van het stadhuis over vier zitbankjes, die in de 6400 vierkante meter hal van het Centraal Station op last van de burgemeester waren verwijderd omdat daklozen er heerlijk hun roes op uitsliepen. Bovendien stonken de bankjes naar poep en pies. Geen fris decor voor een grote stad om internationale treinreizigers te ontvangen.  

Grote verontwaardiging bij de ChristenUnie, want dat doe je daklozen niet aan. Boosheid bij D66, omdat niet was geprobeerd om met de vooral onzindelijke Oost Europeanen in gesprek te gaan en ze met een gratis blikje bier te verleiden de bankjes te verlaten. Men zei het echt: een blikje bier. En de PvdA had in de overlast zelfs een emotionele hulpvraag gehoord.   

Burgemeester Aboutaleb had geen trek in al die aandoenlijke poespas en haalde de bankjes weg. Motto: ziezo, probleem opgelost. Zijn maatregel deed denken aan het kordate optreden van zijn voorganger Bram Peper, die ooit onaangekondigd het naaldentunneltje onder het stadion door de mariniers liet schoonvegen toen drugsverslaafden er klein-Parijs van hadden gemaakt. Rotterdam was toen trots op Peper. De PvdA minder, maar daar had de PvdA-er Peper maling aan. 

Het was de tijd van de Pauluskerk en dominee Visser, die net als nu raadslid Vonk van de ChristenUnie dronken daklozen bij de cultuur van de grote stad vindt horen. Die moet je liefdevol koesteren en van een bed voorzien. Vond ook Kockelkoren van GroenLinks, waarbij het zelfs even leek alsof zij die bedden humanitair naast die bankjes in de stationshal had gewild. Nou wethouder Buijt niet, die prefereerde de bedden in het land van herkomst. Voor het eerst sinds de komst van de nieuwe coalitie joeg Leefbaar de kat in de gordijnen. 

En de VVD? Die prees Ellen Verkoelen van 50Plus, omdat zij eigenlijk als enige des poedels kern raakte met de opmerking dat zwervers inderdaad niet thuishoorden op die banken, maar – sorry burgemeester - ouderen en minder validen wel. En die tikten nu dodelijk vermoeid in die grte hal met hun neuzen hun tenen aan.

Waarna Aboutaleb naar de perrons verwees waar nog wel banken staan. En verder hamerde hij op de tijdelijkheid van zijn besluit. Eind maart komen de bankjes weer terug. Wel in de hoop dat de daklozen dan inmiddels wel genoegen hebben genomen met een plek in de opvang of inderdaad intussen zijn teruggekeerd naar hun land van herkomst. En misschien slapen ze intussen wel op de begane grond van het Rotterdamse stadhuis, want voor de fractiekamers van GroenLinks, CU, PvdA, Volt en D66 staan houten bankjes genoeg.