door Jan D. Swart

De altijd vormelijke lokale CDA-politicus René Segers-Hoogendoorn had een bodyscan laten uitvoeren van het participatieproces rond het windpark Beneluxplein en schrok van de uitkomst: alle vertrouwen bij de bewoners weg. Ook geen menselijke maat. En over de hamvraag of er nu drie kleine molens moesten komen dan wel twee grote, dat vond hij gepruts in de marge.

Bovendien ergerde hij zich aan de ontdekking dat niet het stadhuis de baas bleek te zijn over het grote maatschappelijke rendement van schone energie, maar ‘de markt’. De oneigenlijke markt, voegde hij toe aan zijn kwelling.

De altijd vormelijke lokale GroenLinks-wethouder Arno Bonte vond het participatieproces over het windpark Beneluxplein daarentegen ‘’de meest hoogwaardige’’ die er ooit in Nederland had plaatsgevonden en ontkende te vuur en te zwaard dat ‘’de markt’’ aan de knoppen zat. Hij zat aan de knoppen, Arno Bonte.

Als standpunten van twee vormelijke en serieuze lokale politici precies honderd graden verschillen hoeft burgemeester Aboutaleb geen duur onderzoek te doen naar de desinteresse van de Rotterdammers voor de politiek. Het bewijs werd hem kosteloos aangereikt in het eerste debat met de nieuwe gemeenteraad, waarvan Segers-Hoogendoorn waarschijnlijk nog maar kort deel van zal uitmaken. Als het zelfs in vormelijke kringen welles-nietes wordt en blijft, is er in de politieke geen touw meer aan vast te knopen.

Wethouder Bonte, die op basis van de actuele coalitieonderhandeling trouwens ook uit het zicht lijkt te gaan verdwijnen, liet verder duidelijk doorschemeren dat het overigens om de duvel niet meevalt om op een uitgekozen windturbinelocatie de handen volledig op elkaar te krijgen. Overal is er bezwaar, liet hij merken. Met als gevolg dat alle processen veel te langzaam gaan, terwijl er eigenlijk geen tijd meer is te verliezen: weldenkende mensen hunkeren naar schone energie.

Het werd niet gezegd, maar wel begrepen: je kan blijven praten met bewoners, ze blijven zeuren. Bonte zei het anders: ‘’Toen we in 2021 noodgedwongen door corona moesten besluiten tot drie digitale bijeenkomsten met de bewoners, vond ik dat zelf ook matig en begreep ik de kritiek. Maar het laatste haf jaar hebben we dat zéér intensief ingehaald. Dus het CDA moet daar wel met een open blik naar kijken.’’

Dat deed het CDA door op te merken dat niet het aantal keren dat Bonte was komen opdraven bepalend was voor het succes van de participatie, maar het ter plekke gesproken woord. Waarna Bonte repliceerde: ‘’Moet ik dan iedereen altijd maar gelijk geven?’’ Met andere woorden: dan wordt er nooit meer één windmolen in Rotterdam gebouwd.

‘’Bouw ze maar in de havengebieden, ver van de mensen vandaan’’, vonden de fracties van de Partij voor de Dieren en 50Plus. ‘’Gaan we zeker óók doen´´, beloofde Bonte.