In Rotterdam zitten jaarlijks nog altijd duizenden kinderen langdurig thuis, omdat het recht op onderwijs en kinderrechten onvoldoende geborgd is voor thuiszitters. Daarom gaat het stadsbestuur onderzoeken hoe jongeren die niet altijd goed in beeld zijn, structureel betrokken kunnen worden bij de uitvoering en doorontwikkeling van het Actieplan Taskforce Dekkend Netwerk.

‘’Onbegrepen worden. Onbegrepen voelen. Buiten het systeem vallen, terwijl je zélf weet dat je wilt leren, groeien en meedoen. Maar steeds opnieuw bots je op muren. Je denkt dat je je plek hebt gevonden, en toch glipt die weer weg. Vooral jongeren met een bi-culturele achtergrond die bijvoorbeeld ADHD hebben, worden niet serieus genomen. Gedrag wordt vaak verklaard vanuit opvoeding, niet vanuit onderliggende oorzaken. Diagnoses vereisen schoolrapporten, ouders die formulieren invullen, maar wat als je bent gevlucht? Wat als je geen familie meer hebt of leeft met trauma?’’

Het pleidooi van raadslid Joan Nunnely (D66) was niet voor dovemansoren bestemd. Ze kreeg de meerderheid van de gemeenteraad mee voor het onderzoek in hoeverre beter samengewerkt kan worden met bestaande particuliere initiatieven zoals Quardin, RoffaTakkies, Cult North, Magbon en Flow.

Nunnely: ‘’Hulpverleners moeten door meerdere lagen heen prikken om jongeren écht te begrijpen. Gelukkig zijn er organisaties die dat al doen. Die jongeren herkennen, bereiken en versterken. Deze organisaties bereiken jongeren die wij via reguliere systemen niet zien. Maar natuurlijk blijven scholen, inspectie en Kinderombudsman ook belangrijke partners.’’