door Jan D. Swart 

Bouwwethouder Zeegers (D66) geeft toe dat het - met de kennis van nu – beter was geweest dat er destijds een apart bestemmingsplan was aangevraagd voor woningbouw binnen Feyenoord City in plaats van een bestemmingsplan met daarin ook een nieuw stadion. Gevolg: stagnatie. Het zoveelste miljoenenfoutje van Rotterdam in het kader van grote projecten.

Nu de Raad van State een harde streep heeft gezet door het dubbele bestemmingsplan nadat de voetbaltak afzag van nieuwbouw, komt die verkeerde basiskeuze hard aan. Hoe hard hoort men woensdag als het pijndossier op het stadhuis aan de orde komt bij de behandeling van de laatste voortgangsrapportage Feyenoord City van dit jaar.

De kleine politieke partijen zoals 50Plus, de SP en de Partij voor de Dieren die in deze langslepende kwestie uiteindelijk het gelijk aan hun kant kregen, scherpen nu de messen want ze vinden het op z’n minst opmerkelijk dat het stadsbestuur nog steeds weigert in te zien dat een nieuw stadion nooit serieus haalbaar is geweest. Ze zeggen met een grote hooivork door het spel van de verloren onschuld heen te prikken.

Op aanraden van haar adviseurs schrijft wethouder Zeegers: ‘’De voortgangsrapportages gaven aan dat een stadion haalbaar was en dit is ook bevestigd in het in april 2021 uitgebrachte Investeringsmemorandum nieuw stadion.’’

Haalbaar? Nooit haalbaar geweest. Alleen in de voortgangsrapportages, maar die schreven de adviseurs van de wethouder zelf of ze werden gesouffleerd door de verantwoordelijken binnen de Stichting Gebiedsontwikkeling aan de Maas (Stigam), voor wie de nieuwbouw net zo belangrijk was. Naar lastige bezoekers (supporters) werd nooit geluisterd en van de wispelturige financiële huishouding van een betaald voetbaltak hadden ze geen kaas gegeten.  

De vakambtenaren baseerden de haalbaarheid van een nieuw stadion op de adviezen van de directie en de raad van commissarissen van de N.V. Stadion, die op hun beurt weer gesteund werden door de meebeslissende Stichting Kromme Zandweg als beheerder van de clubaandelen van De Kuip. Dat waren bijelkaar - is nu gebleken – niet de juiste raadgevers.

In die wirwar van belangen hebben sommige raadsleden en stadsbestuursleden gedacht de wijsheid toch te beheersen. Daar komen ze nu van terug. Ook wethouder Zeegers, die als raadslid van D66 heilig overtuigd was het nut van een nieuwstadion, terwijl ze in het oude (De Kuip) niet of nauwelijks kwam.

Het wachten is nu op het moment dat instanties zoals het kenniscentrum Stadion op Zuid - in een tijd van excuses en herstelbetalingen - dit ook zullen eisen voor de inmiddels zwaar verwaarloosde Kuip.