De schrik zat er goed in toen de raadsleden Roest en Yildirim in Vers Beton lazen dat het stadhuis een mannenwereld is. Ze herlazen vervolgens het prijswinnende boek Onzichtbare Vrouwen van Caroline Ciado Perez en stelden wethouder Wijbenga voor een genderscan op het personeelsbeleid van de gemeente los te laten.

De ergernis van het Rotterdamse GroenLinks en de PvdA komt neer op een verkeerde kijk op de wereld, waarin mannen de standaard zijn, en vrouwen een extraatje. Ofwel, zeggen Roest en Yildirim, ''data heeft vaak een mannelijke norm als grondslag. Maar dat heeft tot gevolg dat vrouwen of mensen die niet aan de norm voldoen, over het hoofd worden gezien of dat zij negatieve gevolgen ervaren van beleid.’’

Met een genderscan zou deze mannelijke norm voor beleid kunnen worden rechtgetrokken waarmee iedereen gelijke kansen, rechten en behandeling krijgt in de inclusieve stad, die GroenLinks en PvdA voorstaat.

Maar wethouder Wijbenga kijkt daar toch iets anders naar. ‘’Een genderscan focust alleen op gender’’, zegt hij, ‘’en ons stadsbestuur pleit voor een breder en diverser beeld van de werkelijkheid. Bovendien’’, benadrukt hij, ‘’zou een genderscan alleen gericht zijn op het gemeentelijke beleid en niet op het effect en ook niet op andere factoren, bijvoorbeeld van gebeurtenissen op wijkniveau.’’

Geen genderscan dus in het Rotterdamse stadhuis. ‘’Wij vinden het belangrijk om in ons beleid verschillende sociale categorieën mee te nemen. Concreet uit zich dat in de aanpak Relax, dit is Rotterdam. Het college heeft ook bij andere beleidsterreinen oog voor gender- en andere sociale categorieën. Met ons plan Rotterdam tegen Racisme zetten wij bijvoorbeeld in op inclusief beleid concern-breed, dus ook bij zorg, welzijn, onderwijs, wonen’’, aldus Wijbenga.