door Jan D. Swart

Bij de verdere uitwerking van de brugvariant over de Maas tussen De Esch (Kralingen) en het gebied naast de Veranda (Zuid) heeft de meerderheid in de Rotterdamse gemeenteraad op verzoek van de fractie van GroenLinks ingestemd met hun eis om proactief rekening te houden met een draagconstructie voor een zo hoogwaardig mogelijk systeem zodat – als het allemaal zover is – mogelijk toch ook een metro over de nieuwe brug kan rijden.

GroenLinks koos (via een motie) voor die stevige draagconstructie omdat ze de Rotterdammers, die niet kunnen of willen fietsen en wandelen, in dat geval allemaal de tram, de bus en de metro in willen loodsen en het dus een grote tegenvaller zouden vinden dat Leefbaar en Denk (en iets mindere mate de VVD) bij het verder laten uitwerken van de plannen de metro ondergeschikt maken aan de auto. Die kans is groot want Leefbaar, Denk, VVD en 50Plus hebben de meeste automobilisten onder hun stemmers en die zijn in de vorige coalitieperiode - toen GroenLinks de baas over het verkeer was in Rotterdam - schromelijk verwaarloosd.  

Tegen de nieuwe brug is nu ja gezegd op voorwaarde dat de auto er beperkt beschikbaar voor is. GroenLinks snapt dat dit een schijnbeweging is, dus met de aangenomen motie van hun raadslid Biljoen ligt de opdracht voor het onderzoek naar een stevige en dure constructie in elk geval vast. Wel een beetje als mosterd na de maaltijd, maar dat komt omdat ook het participatietraject rond de nieuwe brug behoorlijk heeft gerammeld en daar was de vorige mobiliteitswethouder Bokhove van GroenLinks ook al verantwoordelijk voor. Ze werd donderdag (inmiddels als raadslid) ook heel nerveus toen dit onderwerp ter sprake kwam.

De toezegging voor het onderzoek naar een zware draagconstructie is een flinterdunne zekerheid, want er is actueel niet voor niks gekozen voor een brug in plaats van een tunnel. Er is geen geld genoeg. Reden ook waarom Leefbaar, Denk en de VVD royaal ja zeiden tegen de suggestie van GroenLinks. ‘’Een doekje voor het bloeden, want het komt er toch nooit van’’, zei men in de wandelgangen.

BIJ1 en de SP waren de enige twee politieke partijen uit oppositiekringen die de begroting hadden uitgepluisd, zich als realisten presenteerden en tegen de dure variant waren.