Er is onduidelijkheid over het aantal Rotterdamse scholieren dat om uiteenlopende redenen thuis zit. Het aantal is onverminderd groot, maar hoe groot? De Taskforce Thuiszitters wordt weliswaar gecontinueerd en blijft zich inzetten om leerplichtige kinderen en jongeren weer een plek in het onderwijs te geven, maar tot hoever reikt de bereidheid van onderwijswethouder Kasmi met de intensivering van de aanpak van dit probleem?

Het is een vraag van GroenLinks-raadslid Larissa Vlieger, die weet dat het geen specifiek Rotterdams probleem is zodat het Rijk zal bijspijkeren. Maar hoeveel? Bovendien is de toezegging tot intensivering van Kasmi volgens Vlieger niet terug te vinden in het Nieuw Rotterdams Onderwijsbeleid. Allemaal raadsels dus. Ook uit welk Rotterdams programma die aanvullende middelen afkomstig zijn?

‘’Wat gaan we trouwens doen wat we nu nog niet doen?”, luidt de kern van de vraagstelling van de Rotterdamse fractie van GroenLinks, die bij de invulling van het intensiveringsbedrag expliciet aandacht vraagt voor zieke kinderen die wegens gebrek aan meldplicht vaak uit zicht blijven. Kasmi zag daar bij de behandeling van het probleem geen noodzaak toe, en ook dat behoeft in de ogen van Vlieger nadere toelichting.

Een deel van de thuiszittende kinderen zit thuis vanwege een wachtlijst voor het speciaal onderwijs. Vlieger aan Kasmi: ‘’Hoeveel kinderen staan er momenteel op de wachtlijst voor het speciaal basisonderwijs en het speciaal voortgezet onderwijs? En wat zijn de minimale, maximale en gemiddelde wachttijden voor een leerling voor het speciaal basisonderwijs en het speciaal voortgezet onderwijs momenteel?’’

Belangrijke rol van de taskforce is het aanspreken van schoolbesturen op hun verantwoordelijkheid bij het vormgeven van onderwijs aan deze doelgroep. Daarbij is ondersteuning mogelijk vanuit de samenwerkingsverbanden en jeugdhulppartners.