door Jan D. Swart
Is wethouder Adriaan Visser nu gestruikeld over de geheime versie van het naar de pers gelekte document of over een aangepaste die, simsalabim, niet meer geheim was?
Wanneer is een document nu geheim en wanneer niet? De verwarring in de raadzaal was donderdag zo groot dat even het vermoeden rond zong, dat een geheim document niet geheim is als het op een zilveren presenteerblaadje van de ene kamer van het stadhuis naar de andere wordt gebracht, maar wel zodra het in de kamer van het college van B&W is gearriveerd. Als raadsleden het niet meer begrijpen, wie dan nog wel?
Waarom trad Adriaan Visser eigenlijk uit eigen beweging af als nu achteraf blijkt dat het onnodig was? Hij zwaaide dag met zijn handje in de overtuiging dat hij de blunder van zijn leven had gemaakt, terwijl het onderzoeksbureau Strated Consulting hem binnen een maand in ere had hersteld.
De oppositie in de Raad liet geen spaan heel van de uitkomst van het rapport van Strated Consulting en men kon goed merken dat sommige fractievoorzitters zichzelf hadden ingepeperd niet de fatale vergissing te maken om te roepen dat het bureau was ingehuurd en betaald om te constateren wat het college had ingefluisterd.
Woest was de coalitie dat de naam van het bureau half en half door het slijk werd gehaald. Of de oppositie soms vergeten was dat hetzelfde bureau meedogenloos had uitgehaald toen het de zeperd van de Hoekse Lijn had onderzocht en buitengewoon kritisch was geweest bij het uiteenrafelen van de Waterfront-mislukking. “Zo’n bureau kan zich geen fout permitteren, beseft u dat wel”, riep Jan Willem Verheij van de VVD, die zich ergerde. “Een fout en geen werk meer.”
Loco-burgemeester Wijbenga noemde de werkwijze en het resultaat van het bureau zorgvuldig, grondig en ook nog in korte tijd. In de heetst van de emoties had geen opposant in de gaten dat zorgvuldigheid en snelheid vaak moeilijk samen gaan.
Adriaan Visser was opgestapt, onthulde loco-burgemeester Wijbenga, “omdat hij vanuit zijn positie helemaal niet had moeten lekken naar de pers, los van het feit of dat nu uit een geheim of niet geheim document was gebeurd. Hij had het gewoon niet aan derden mogen geven.”
Restte de vraag: wat nu precies het verschil was tussen document 1 (geheim) en document (niet geheim) met bij nader inzien vrijwel dezelfde inhoud? En daar ging het mis donderdagmiddag, want toen de raad vroeg om zelf de beide documenten te mogen vergelijken, zei loco-burgemeester Wijbenga dat er op het niet-gelekte nog steeds geheimhouding rustte.
“Vaag”, vond men, “verdacht zelfs”, want had het onderzoeksbureau niet geschreven dat na tien jaar een document nauwelijks nog als geheim kon worden gekwalificeerd en waren als gevolg van dat rapport ‘de lekkers’Visser en Eskes juist niet vrij gepleit?”
Meteen schorsing.
Het was toen 14.28.
Ergens op de kamer van loco-burgemeester Wijbenga wordt nu de gemeentewet bestudeerd.