TAYLAN CICEK, SP-raadslid sinds 2018, 38 jaar, alleenstaand, vader van een zoontje (8).
Opleiding: 4 jaar Marketing Management, daarna Communicatie op Hogeschool Inholland.
Beroep: Jongerenwerker bij Thuis op Straat.
Om wie kan je lachen: Ik geniet van vileine humor die in details verscholen gaat. Ik lach vaak zonder dat mensen daarvoor een aanleiding kunnen herkennen.
Hekel aan: Onrechtvaardigheid, schijnheiligheid en opportunisme.
3e Politieke Partij (na - in jouw geval - SP en Socialisten010): Partij voor de Dieren of Bij1.
Favoriete dieprode politicus: Leo de Kleijn en Raul Hedebouw, beiden hebben scherp zicht op de politieke contrasten en kunnen dit vertalen naar gefundeerd systeemkritiek.
Favoriete niet rode politicus: Pieter Omzicht, die vaak in zijn eentje staat om de achilleshiel van het systeem bloot te leggen. Soort David vs. Goliath.
Feyenoord, Sparta of Excelsior: Mijn liefde voor Excelsior is vervlakt nadat ik van Kralingen naar Rotterdam Zuid ben gemigreerd, toch hebben zij nog altijd een plekje in mijn hart. Maar inmiddels voel ik me al jarenlang sterk vertegenwoordigd door onze nummer 1, Feyenoord! Vooral, sinds er steeds meer plek is voor verbroedering onder Rotterdammers van alle geledingen.
Favoriete Feyenoorder: Coen Moulijn. Helaas nooit live mogen aanschouwen, maar de oude beelden op YouTube liegen er niet om. Met zijn heerlijke rappe dribbels en het krijt op schoenen is hij wat mij betreft een van de beste Rotterdamse linksbuiten ooit.
Grootste ergernis: Politieke hypocrisie!
 
1. Bent u raadslid uit bevlogenheid of is het ook (een beetje) carrièredrift?
''Volledige bevlogenheid. Daarom stop ik ook. Ik vind het namelijk één grote poppenkast. Waarbij de coalitie een volledige claim legt op alle financiën, deze in het beton giet met een onbuigbaar collegeprogramma en hiermee alleen maar ruimte laat voor holle onderzoek dit, of lobby daar, moties van de oppositie. De moties die wel worden aangenomen, zijn vaak van de coalitie zelf en stiekem een praktische vertaling van hun eigen beleidsdoelen. Bovendien is er een chronisch gebrek aan collectief geheugen door de hoge verloop van raadsleden, is er in de breedte een tekort aan verschillende noodzakelijke expertises (financieel, fiscaal, juridisch, etc) om daadwerkelijk de tegenmacht, tegen het college en de ondersteunde ambtenarij adequaat te kunnen bieden. Ik vraag me ook vaak af of de beleidsbepalers, oftewel de zittende wethouders wel voldoende weerstand kunnen bieden tegen de vaak jaren dienstdoende ambtelijke ondersteuning. Hiermee is de vraag of er überhaupt voldoende democratische vertegenwoordiging is? Bijzonder relevant! Tot slot is politieke integriteit vaak ondergeschikt aan opportunistische zelfprofilering, de daaropvolgende glibberige stoelendans, staat simpelweg haaks op mijn ethische normen en waarden.'

2. Wanneer is een Rotterdams raadslid een echte Rotterdammer?
''Wanneer je in staat bent om niet alleen ja eigen niche uit te hollen en het vermogen hebt om de Rotterdammers in de breedte te vertegenwoordigen. Wanneer je patronen herkent en deze kan vertalen naar noodzakelijke beleidswijzigingen, zonder je schuldig te maken aan opportunistische incidentenpolitiek. Maar ook wanneer je oog hebt voor de vergetenen en de ondervertegenwoordigden. Wanneer je links en rechts, rijk en arm, wit en zwart kan verbinden en vertegenwoordigen. Rotterdam is een complexe stad en je bent in de positie van raadslid pas een echte Rotterdammer als je boven die complexiteit durft te staan. Dus bereid zijn om je eigen denken te toetsen aan die van je opposant.’’

3. Wat zou u aan de stad veranderen als u het ondemocratisch helemaal alleen voor het zeggen had?
''Ik zou van de stad een groene Oase maken, met een autovrije binnenstad. Parkeerplekken ombouwen tot speelplekken en stadsparken, gratis openbaar vervoer voor iedereen, met een sterk verbeterde OV infrastructuur. Verpaupering bestrijden met duurzame creatieve impulsen van onze kunst- en cultuurmakers, de stad in de breedte overladen met culturele expressie. Armoede de stad uit verdringen in plaats van de armen weg te pesten. Rotterdammers zelf verheffen en ruimte geven voor geen symbolische maar echte inspraak en zeggenschap. De betonnen evolutie van de stad enkel voorzetten als het betaalbaar blijft voor de modale inkomens, de Rotterdamse arbeidersklasse verheffen ten koste van het enkel door winst gedreven kapitaal. Wonen, keihard bestrijden als een speculatief instrument van de kapitaalkrachtigen. Met een sterk verbeterde en verruimde sociale woonvoorraad. De koopkracht van de Rotterdammers aanzienlijk verruimen, door de woonlasten van onze Rotterdammers radicaal te verminderen. Een stad maken waar we allemaal de Rotterdamse identiteit omarmen, en waar er geen plek is voor uitsluiting, kansengelijkheid of racisme en discriminatie, waar iedereen zichzelf kan zijn, een stad met zelfbeschikking, waar actieve en betrokken Rotterdammers van jong tot oud, gekort worden op hun woonlasten indien zij een maatschappelijk bijdrage leveren. Een stad met een hart, die haar verantwoordelijkheid neemt als het gaat om noodopvang, uiteenlopend van onze daklozen tot aan vluchtelingen. Kortom een sociale, inclusieve en vooral duurzame stad!''