De Rotterdamse fractie van de PvdA verkiest het slagen van de klimaatopgave boven de banenzekerheid van de Rotterdammers die in de kolenbranche werken, maar vraagt ter compensatie wel hartgrondig aandacht voor het zogenaamde Kolenfonds. Daar is bij de vaststelling van het klimaatakkoord 22 miljoen euro voor begroot. 

Dat kolenfonds – ander woord voor Stichting Mobiliteitscentra Kolenketens – begeleidt medewerkers die boventallig raken door het uitfaseren van energiekolen van werk naar werk, betaalt de omscholing en geeft een (gedeeltelijke) tegemoetkoming van gederfde inkomsten.

Geen kolenmedewerker die daar honderd procent blij mee is, en dus ook niet met het standpunt van veelal hun eigen PvdA, reden waarom raadslid Co Engberts (als Rooie Co) nu alles op alles zet om de slachtoffers van de eigen linkse klimaatdrift te helpen. Die tegemoetkoming is vooralsnog van papier en bestaat uit zijn brief aan D66-klimaatakkoordwethouder Chantal Zeegers met de cynische vraag of zij zich wel bewust is van het bestaan van het instrument Kolenfonds?

Die vraag stelt Engberts uit naam van naar schatting zo’n 500 tot 1.000 werknemers van bedrijven die betrokken zijn bij het overslaan en stoken van deze kolen. Geen gering aantal. Niet onlogisch dat Engberts dan ook wil weten of het kolenfonds toereikend is om alle werknemers die hun baan verliezen in de kolenindustrie in Rotterdam omwille van de energie transitie (die ook de PvdA tegen elke prijs wil doordrukken) goed te begeleiden en om te scholen naar een nieuwe baan met perspectief?