door Jan D. Swart

Er komt geen coördinator antisemitisme in Rotterdam en er zal ook geen campagne tegen Jodenhaat worden opgetuigd.

De gemeenteraad koos in het harde verschil van mening tussen raadslid Hoogwerf en wethouder Wijbenga over hoe joodse Rotterdammers beschermd moeten worden zwijgend de kant van de laatste. Geen spatje geluid ook van de kant van Nida en Denk, terwijl die partijen normaal gesproken bedreigde geloofsgemeenschappen hardvochtig verdedigen.

De wethouder wees Leefbaar Rotterdam erop dat ''alles al gedaan wordt'' om het voor joden in de stad veilig te houden en dat de vier ingediende moties van Leefbaar volstrekt overbodig waren, omdat ze al worden uitgevoerd.

Dat was natuurlijk niet helemaal juist, want er is geen coördinator antisemitisme en ook nooit een campagne tegen Jodenhaat gevoerd. Bovendien wordt pas volgende week vastgesteld wat de schade is (motie 3: laat de Joodse gemeenschap niet voor de schade opdraaien).

Maar wat Wijbenga met de overbodigheid bedoelde was: ik praat zelf met de Joodse gemeenschap, ik ben zelf wezen kijken naar de vernielingen op de begraafplaats aan de Oostzeedijk, ik verafschuw antisemitisme en heus, we nemen dit hoog op. Maar dit was vandalisme. Relaxt.

Maar Hoogwerf moet niets hebben van Relaxt. En dus was het onderwerp al ontspoord voordat het uiteindelijk weggedrukt aan het einde van de gemeenteraad ter discussie kwam. ‘’U doet over de rug van de Joodse gemeenschap een antisemitische nummertje. U doet voorkomen alsof wij niet goed bezig zijn met het beschermen en beveiligen van de joodse gemeenschap’’, zei Wijbenga boos.

Hoogwerf: ‘’U vind dat ik mijn bakkes moet houden, omdat ik polariseer? Terwijl ik alleen maar weergeef wat binnen de joodse gemeenschap speelt en dat is: we voelen ons bedreigd, doe er wat aan.’’

Wijbenga: ‘’U knoopt de vernielingen aan de begraafplaats aan antisemitisme, terwijl er sprake is van vandalisme. Irritant vandalisme. Maar is geen enkele aanwijzing van een antisemitische achtergrond. Bovendien is er niet eens aangifte gedaan en zonder aangifte kun je ook niet naar een verzekering.’’

Hoogwerf: ‘’Ik knoop niks aan elkaar. Leefbaar knoopt niks aan elkaar. Het is de Joodse gemeenschap die het aan antisemitisme koppelt. U bent op uw teentjes getrapt.’’

Wijbenga: ‘’Mevrouw Hoogwerf, u persisteert in flauwe kul. Mevrouw Hoogwerf, u noemt geen informanten, geen namen, geen data. NogmaalsL ik praat zelf ook met de joodse gemeenschap, omdat ik achter hen sta. Ook met de directie Veilig. Ook met de politie. Dit zijn vernielingen. Irritante vernielingen. Punt.’’

Hoogwerf: ‘’Ik kan geen namen noemen als er mij in vertrouwen dingen worden verteld. En’’, met een sneer aan de andere partijen, ‘’Ik loop niet blind achter u aan.’’

Ook motie 4 (Breng de rijke historie van de Joodse Rotterdamse gemeenschap onder de aandacht) werd aan het einde van de gemeenteraadsvergadering trouwens bij stemming weggespoeld. Ook overbodig, had Wijbenga gezegd, verwijzend naar onder meer Loods 24 (op Zuid) en de traditionele bezoeken die burgemeester Aboutaleb met Rotterdamse scholieren brengt aan Kamp Westerbork.