door Jan D. Swart

Het nieuwe stadsbestuur weigert met de buidel te rammelen voor uitgeprocedeerde asielzoekers. Als het Rijk geen financiële concessies doet en dus niet bereid is om in de naaste toekomst alle kosten voor haar rekening te nemen, zal Rotterdam uit eigen middelen slechts voor 45 ongedocumenteerden kwalitatief garant staan. Dat waren er 70. Meer geld wil men er niet aan besteden.

Er zat nog een addertje onder het gras. In het geval het Rijk namelijk alle bijdragen stop zet, komen dan ook die 45 in gevaar? Want zo las men het wil in het coalitieakkoord. Dat antwoord bleef in de mist hangen.

Van 70 naar 45. ‘’We hebben het wel over mensen, hè,’’ zei Vonk van de ChristenUnie. ‘’Niet over vissen en stikstof. Ik vind dit een heel lelijk frame.’’

Het totale vraagstuk was donderdag hevig tegen het zere been van het linkse front in de gemeenteraad en voor Faouzi Achbar, de nieuwe wethouder Welzijn & Samenleven, een uurtje transpireren, maar er kwam geen knieval. Raadslid Moti (PvdA) sprong hoog en laag, Mieke Vlasblom van BIJ1 deed hem onder het motto 'gezworen kameraden' na, waarna vervolgens werkelijk de hele linkse kant van de nieuwe gemeenteraad in de nek van de wethouder stond te hijgen, maar 45 bleef 45. Een kwaliteitsgetal. Slechts voor dat portie kon Achbar vanuit het rijkspotje instaan voor een behoorlijk opvangniveau.

‘’Alles maar betalen waar vraag naar is, typisch links, nee die vlieger gaat niet meer op. Straks zeker ook extra geld naar Jeugdzorg, naar Welzijn’’, zei Pascal Lansink, de fractievoorzitter van de VVD, die na een half uurtje dacht: ik zal maar gelijk zeggen waar het op staat.

Achbar had daar zichtbaar meer moeite mee, en trof het dus niet dat het eerste de beste debat over dit onderwerp ging, terwijl als Denk niet in de coalitie zou hebben gezeten, zijn fractie natuurlijk ook als een leeuw gevochten zou hebben om de ongedocumenteerden in de stad niet aan hun lot over te laten. Hoeveel zouden er eigenlijk rondlopen in Rotterdam? Achbar zei geen idee te hebben.