door Jan D. Swart

Rotterdam kent geen gevallen zoals in de gemeente Wijdemeren in Noord Holland waar een vrouw met een bijstandsuitkering 7000 euro moest terugbetalen omdat haar moeder af en toe boodschappen voor haar deed. Dat zei wethouder Moti (PvdA) donderdagmorgen tijdens de actualiteitenvergadering van de gemeenteraad als antwoord op de vraag van D66-raadslid Arsieni, die de afgelopen tijd alle dagbladen erop na geslagen had en nergens had gelezen hoe zo’n opsporingsbureau dat van die boodschappen kon weten en óók dat die moeder dat uit haar eigen portemonnee betaald had. Geïnteresseerd vroeg ze hoe dat eigenlijk in z’n werk gaat. Met de daaraan gekoppelde nieuwsgierigheid: en gebeurt dat ook hier?

Arsieni weet na vanmorgen dat die bureaus inderdaad bestaan, ook in Rotterdam, omdat per slot van rekening fraudes moeten kunnen worden opgespoord. ‘’Maar’’, zei Moti uitdrukkelijk. ‘’Het zijn geen opsporingsbureaus. Het zijn gegevensbureaus. Ze signaleren en het is aan de gemeente of die er wel of niks meedoet.’’

Duidelijk werd dus dat als Rotterdam wordt geconfronteerd met een bijstandsvrouw die een lieve moeder heeft die boodschappen brengt en die ook nog betaalt, dat de ambtenarij in Rotterdam er geen werk van maakt. Daar kwam het op neer.

Een hele geruststelling voor D66-er Arsieni, die in haar inleidende verhaal liet blijken het Spaans benauwd te hebben van ‘’rigide regels en de ondoorzichtelijkheid van het systeem waarop democratische controle niet meer plaats vindt.’’

Data. Camera’s. Onverwachte politiehonden op een hoekje. Raadslid Arsieni is daar heel huiverig van. En ook consistent huiverig. Bijna allergisch, maar in deze specifieke zaak terecht.