Rotterdam vervreemdt zich van zeelui. Dat is op te maken uit het rapport 'Faciliteiten en financieringsbehoefte voor zeevarendenwelzijn in Nederlandse zeehavens'. Een wake-up-call voor de fractie van de ChristenUnie in Rotterdam, die niet alleen opkomt voor zwervers en de bankjesnachtslapers op CS, maar ook de strijd aanbindt tegen ‘zeeblindheid.’

‘’De haven is letterlijk en figuurlijk de stad uitgegroeid en de menselijke maat ontgroeid. Tegelijkertijd is bij veel zeevarenden door de aard en inrichting van het werk sprake van stress en sociaal isolement’’, vindt raadslid Tjalling Vonk, die sinds hij geen vertegenwoordiger meer heeft in de coalitie ineens geen stille man meer is, maar volop met linkse signatuur hoorbaar in de oppostie zit, tot zijn schrik las dat Rotterdam door zeelieden als 'high stress zone' en een 'logistieke nachtmerrie' wordt ervaren.

Aanleiding voor het onderzoek dat ten grondslag ligt aan het rapport is de druk op organisatie van zeevarendencentra die in de loop der jaren is ontstaan door het wegvallen van structurele financiering. De voorzieningen staan onder druk ondanks dat er veel gewerkt wordt met vrijwilligers. ‘’En dat kunnen we als dé havenstad van Nederland toch niet laten gebeuren?’’, schrijft Vonk aan havenwethouder Robert Simons, zelf ooit stuurman op de grote vaart.