Met name in de “rechthoek” van Ommoord (President Rooseveltweg, President Wilsonweg, John Mottweg en Martin Luther Kingweg) groeit de beplanting langs de weg iedere keer ‘’tot aan onze middel’’, schrijft Leefbaar-raadslid Benvenido van Schaik, die waarschuwt voor verkeersonveiligheid omdat ‘’fietsers, scooters en voetgangers door het hoge groen minder goed zichtbaar zijn.’’

Van Schaik noemt expliciet Ommoord, maar er zijn veel meer plekken in de stad waar het ecologisch maaibeleid duidelijk tot uitdrukking laat komen waar het allemaal om begonnen is: zo min mogelijk maaien. ‘’Dit brengt niet alleen voordelen voor de plantjes met zich mee’’, schrijft Van Schaik cynisch, ‘’maar levert ook een besparing op doordat er minder vaak gemaaid hoeft te worden.’’

Maar hij heeft er zijn zorgen over en bewoners van Ommoord schijnen die, zegt hij, met hem te delen. Daarom wijst hij op de basisafspraken die aan het ecologisch maaien ten grondslag liggen. ‘’Goed dat bloemen en andere plantjes meer ruimte krijgen om te groeien, zolang dit niet tot overlast leidt.’’

Volgens Leefbaar is daar in Ommoord bewezen sprake van. Reden genoeg voor Van Schaik om te willen weten hoeveel verkeersincidenten er geregistreerd zijn waarbij beperkte zichtbaarheid door hoog gras in bermen een rol heeft gespeeld? En ook of er bij Meld’R-meldingen over te hoog gras in bermen direct actie wordt ondernomen of dat in die gevallen het reguliere maaischema leidend blijft?