De moeilijkheidsgraad voor een Denk-wethouder binnen de huidige coalitie met Leefbaar en de VVD hoorde men donderdag terug bij de behandeling van het probleem van de naar schatting 50 tot 100 ouderen (55+ en medisch kwetsbaar), die tot de grote groep van 5000 tot 8.000 ongedocumenteerde mensen behoren die zich in Rotterdam bevinden. Volt vroeg aandacht en hulp voor hun lot, terwijl wethouder Achbar binnen de coalitieafspraken niet veel anders te bieden had dan een doorreis of terugreis.

En toen brak de klomp van raadslid Ellen Verkoelen van 50Plus. Ze had zich zo lang mogelijk buiten de discussie gehouden, omdat Volt het ouderenonderwerp geclaimd had en ook de PvdA en BIJ1 op het vinkentouw zaten, maar ineens, daar was ze. ‘’Onbegrijpelijk’’, riep Verkoelen. ‘’Die 100 mensen zijn hier 20 jaar. En ze leven hier al 20 jaar in de schaduw van de samenleving en dan zegt u: daar ga ik mijn nek niet voor uitsteken? Sorry hoor, maar dan zakt mijn broek af.’’

Raadslid Elfilali vroeg Achbar om met maatschappelijke organisaties in Rotterdam te onderzoeken hoe hulp aan deze circa 50 tot 100 ongedocumenteerde ouderen in Rotterdam geboden kon worden ‘’omdat ze aantoonbaar een langdurige band hebben met Rotterdam en vanwege hun leeftijd baat hebben bij rust, zorg en waardig oud worden. Nogmaals: ik vraag onderzoek. Te meer omdat ongedocumenteerde mensen recht hebben op noodzakelijke medische zorg.’’

Maar wethouder Achbar hield voet bij stuk, suggereerde nog wel dat die ouderen zich zouden moeten melden bij het LVV als mogelijke way-out, maar kon in de grond van de zaak ‘’geen waardig duurzaam perspectief bieden.’’ En daar zou hij in de tijd dat hij raadslid in de oppositie vast en zeker anders over hebben gedacht.