door Jan D. Swart

Er is vandaag (woensdag) een rustdag ingekleurd voor de coalitie-onderhandelaars in Rotterdam. De muisstille verkenners Van der Vegt en Loorbach laten de ver van elkaar verwijderde politieke stromingen stoom afblazen na anderhalve dag waarin er weinig schot merkbaar is in de toenadering tussen links en Leefbaar, die nodig is voor een nieuw college op de Coolsingel.

De enige geboekte winst is dat PvdA, GroenLinks en D66 enerzijds en Leefbaar anderzijds met elkaar praten en van plan zijn dat ook komende donderdag weer te doen. Dat is al een behoorlijk omslagpunt. Vorige week sloot D66 de grootste Rotterdamse partij nog uit. En in haar slipstream deed de PvdA dit foefje na. Maar dié muur is omver. Niet uit sympathie, maar omdat bleek dat de VVD na een maandagochtendspeeddate links niks te bieden had.

Er is inmiddels één gemeenschappelijk besef: men moet bewegen. Leefbaar om de VVD niet voor schut te zetten. En de progressieven omdat er op links verder niks te halen is, tenzij er een herhaling komt van een soort links verbond maar nu met de moslimpartijen Denk en Nida samen. Bij één was het al problematisch. De samenwerking was het faillissement van de SP in Rotterdam: van vijf naar twee. Nog erger: Rotterdam verloor in de gemeenteraad zijn beste debater: Leo de Kleijn.

Omdat iedereen  moet wennen aan het nieuwe scenario waarin frontaal botsende meningen niet meer kunnen, oogt het formeren in Rotterdam vooralsnog op een trage lowbudgetfilm. Links voelt zich met Leefbaar opgescheept, en Leefbaar met links, hoewel D66 zo niet wenst te worden genoemd.

De VVD en het CDA hebben zich voorlopig even uit die CO2-stofwolken terug getrokken. Het CDA omdat met twee zetels bescheidenheid past en de VVD omdat het met dat ‘ouwe zeer’ (PvdA-Leefbaar) en ‘het rare Baudet-gehannes’ (Pechtold-Leefbaar) niks te maken wil hebben en het op de keeper beschouwd ook allemaal hinderlijke looiigheid vindt.

Niemand zei ook iets vandaag. Dat wijst er op hoe gespannen de snaren staan en hoe iedereen op het hart gedrukt heeft gekregen vooral fouten te voorkomen. Twitter stond volledig stil en de antwoorden op de apps hadden het nietszeggende niveau van voetballers voor de microfoon van Tom Egbers. De enige opmerking die enigszins de temperatuur aangaf van de kamer aan de Coolsingel waar de gesprekken plaats vinden, was het antwoord van Barbara Kathmann (PvdA) op de app-vraag of er wederzijds al water bij de wijn is gedaan: ‘’Waren we maar zover . .  .”