De Rotterdamse horeca heeft in Elene Walgenbach een eigen raadslid. Ze promoot het nachtleven, feest en vertier en surft in haar geestdrift voor de branche ook van harte mee als ondernemers hun gebouw van een ander kleurenpallet voorzien. En zo werd de jeugdige Walgenbach dus helemaal lyrisch toen ze de gevel van het oude kantoor van de Nieuwe Rotterdamsche Courant uit 1874 wetteloos in roze zag veranderen. Ze pleitte onmiddellijk voor legalisering. Maar dat blijkt nu toch een brug te ver. Zelfs voor haar eigen D66-wethouder Kasmi, die weliswaar bijna kantoor houdt in de Witte de Withstraat (nieuwe ambtelijke regeling), maar inmiddels door de commissie voor Welstand en Monumenten Rotterdam hard is terug gefloten.

''We koesteren het gemeentelijk erfgoed’’, moest Walgenbach lezen, ''dus ruimte genoeg voor horecaexploitanten om het unieke karakter van de straat vorm te blijven geven'', waarna het vonnis volgde: ‘’Op 3 juni 2020 is via een monumenteninspecteur een melding ontvangen over het schilderen van de plint in een roze kleur aan een gemeentelijk monument. Voor het in een andere kleur schilderen van een (deel van een) monumentaal pand is een omgevingsvergunning vereist en die is niet aangevraagd.’’

Had Walgenbach moeten weten.

Wist ze ook wel. Toch schreef ze: ‘ Is het college het met D66 eens dat juist die rauwe randjes de Witte de With maken wat het is?’’ Daarna nog scherper: ‘’Waarom moet de Wunderbar de herkenbare roze muur in een neutrale kleur schilderen? Op basis waarvan komt het college tot die keuze? Heeft het college nog andere betuttelende voornemens op de rol staan voor de Witte de With?’’

Antwoord Kasmi: ‘’De commissie voor Welstand en Monumenten Rotterdam vindt het toepassen van een felroze kleur op de plint van een monumentaal pand zeer ontsierend en niet passend. Zij stelt zodoende dat er sprake was van een welstandsexces, en heeft ons geadviseerd om handhavend op te treden. Wij zien geen aanleiding voor een heroverweging.’’