Wethouder Chantal Zeegers van bouwen en wonen vindt dat particuliere huurwoningen met een lage WOZ-waarde maar met een huur boven de 763 euro niet langer in de categorie sociaal moeten worden ingedeeld. Als - bijvoorbeeld - een huisjesmelker van een slecht onderhouden, kleine portiekwoning in Carnisse zijn huurders 1000 euro per maand laat betalen, dan zou deze moeten worden meegeteld als woning in het middensegment. Betaalt een huurder zelfs nog meer dan telt de woning mee in het hoger dan wel topsegment.

Beleggers zijn de afgelopen jaren heel actief geweest op de Rotterdamse huizenmarkt. Nagenoeg alle door hun vaak voor weinig geld opgekochte appartementen en flatjes worden verhuurd voor prijzen boven de zogeheten liberalisatiegrens. Dit jaar is dat 763 euro.

Zeegers' opvatting dat deze woningen niet langer als sociaal mogen worden beschouwd, is een trendbreuk met het beleid van haar voorganger Bas Kurvers. Eerder liet Zeegers al weten dat flexwoningen ook niet in de categorie sociaal vallen.

Volgende week publiceert de wethouder de jaarlijkse voortgangsrapportage over het Rotterdamse woonbeleid. Daarin moet derhalve komen te staan hoeveel particuliere sociale (?) huurwoningen worden toebedeeld aan het midden-, hoger en topsegment. Nog onduidelijk is of de flexwoningen een aparte categorie gaan worden.
In de vorige voortgangsrapportage over het woonbeleid in 2020 ging de gemeente er nog vanuit dat er in Rotterdam 41.207 particuliere huurwoningen onder de liberalisatiegrens staan. Overigens, zonder dat daar controle op mogelijk was.

Ingewijden schatten dat het aantal Rotterdamse particuliere huurwoningen onder de 763 euro in werkelijkheid circa 15.000 bedraagt. Oftewel: beleggers verhuren in Rotterdam zo'n 25.000 woningen, waarvan de WOZ-waarde onder de 181.000 euro ligt, voor huurprijzen variërend van midden- tot topegment.