Ook de Partij van de Arbeid in Rotterdam propageert de fiets en knuffelt daarmee in de lijn der afspraken ook lokaal fusiepartner GroenLinks.

Rotterdam heeft het laagste fietsbezit van Nederland. Dat zint PvdA-fractieleider Richard Moti voor geen meter. Reden? ‘’Omdat Rotterdam geen echte fietscultuur kent zoals andere steden, maar ook’’, zegt hij, ‘’omdat de aanschaf van een fiets al gauw meer dan honderd euro kost.

‘’Dat is voor veel Rotterdammers een hele hoop geld’’, schrijft hij aan VVD-mobiliteitswethouder Karremans, die de subsidiewens dan al voelt aankomen. Want Moti wil de fietscultuur bevorderen in Rotterdam en beroept zich daarbij in zijn brief aan Karremans op zijn eigen verkiezingsprogramma waarin staat dat ‘’je kunnen verplaatsen door de stad is een eerste levensbehoefte is voor de Rotterdammer.’’

Voor de oudere stemmers op de PvdA is dat de auto. Voor gehandicapten ook, maar die komen in het epistel van de PvdA niet (meer) voor. Moti wil werkelijk – net als Judith Bokhove van GroenLinks - iedereen laten fietsen en maakt daarom reclame voor de fietsmakelaar in de stad.

Niet zonder reden, want de fietsmakelaar helpt de mensen aan een fiets die er zelf geen geld voor hebben. Zij kunnen bij de makelaar terecht via hulpverleners zoals gezinscoaches van WMO Radar. Maar hoeveel Rotterdammers weten de weg naar die fietsmakelaar te vinden?, vraagt hij aan de VVD en dat is geen vraag met grote afstand, want de nieuwe liberalen fietsen tegenwoordig even graag en hard.

En komt komt de crux. Moti aan Karremans: ''Onder welke voorwaarden kunnen Rotterdammers terecht bij de fietsmakelaar en via welke instanties kunnen Rotterdammers aankloppen bij de fietsmakelaar?’’