In de soapserie die we inmiddels ‘Moskee op het Bijdorpplein’ mogen noemen, is het laatste woord nog lang niet gezegd. Wat begon als een vaag gerucht, is inmiddels uitgegroeid tot een bestuurlijk spektakel waar zelfs de schrijvers van “De Luizenmoeder” jaloers op zouden zijn. Maar anders dan in een sitcom lachen de Barendrechters inmiddels als een boer met kiespijn.

Wat is er aan de hand? Simpel gezegd: het college beweert dat er geen religieuze of culturele activiteiten mogen plaatsvinden in het pand aan het Bijdorpplein 41, omdat dat niet past binnen het omgevingsplan. Sterker nog, dat hebben ze op 18 april zelfs formeel vastgelegd in een aanwijzingsbesluit. Maar… vanaf het weekend van 25 april vinden er al culturele en religieuze activiteiten plaats. Dat is alsof je tegen je kinderen zegt dat ze geen koekje mogen, terwijl je zelf de koektrommel openhoudt.

En alsof dat nog niet genoeg is, blijkt dat het college tijdens de raadsvergadering van 25 maart beweerde dat het pand helemaal niet voor religieuze doeleinden gebruikt mag worden. Alleen… dat blijkt dus niet te kloppen. Oeps. Kleine juridische misser, zullen we maar zeggen. Of zoals wij het noemen: de raad verkeerd informeren.

Een bedrijventerrein is geen bedevaartsoord

Laat ons helder zijn: Barendrechts Belang is niet tegen religie. Maar wij zijn wél tegen het idee dat een bedrijventerrein — bedoeld voor bedrijven, de naam zegt het al — ineens wordt omgetoverd tot regionaal gebedscentrum. Wat de initiatiefnemers noemen een “islamitisch centrum” voor Barendrecht, Rhoon én Groot IJsselmonde klinkt niet als een buurtinitiatief, maar als een regiomagneet. De vrijdagmiddagdrukte op de A29 en A15 is al hels genoeg zonder extra pelgrims.

Bovendien hebben we in Barendrecht beperkte ruimte. We bouwen scholen, woningen, duurzame werkplekken. Geen religieuze centra met een trekkingsgebied tot aan de Maas. En wat betreft de locatiekeuze: een bedrijventerrein is geen plek voor gebed. Net zo min als een autogarage de plek is voor een huwelijk. Functies zijn er niet voor niets.

College: kijken, knikken, niks doen

De rol van het college in dit alles is, tja, op z’n minst opmerkelijk. Tijdens een iftar-bijeenkomst wist wethouder Van der Linden er al iets van, maar bij de raadsvergadering van 25 maart keek het college opeens verrast. “Wíj wisten van niks,” zeiden ze. Serieus? Dat is alsof je buurman een giraffe in zijn voortuin zet en zegt: “Gek, die had ik nog niet gezien.”

Vervolgens beweert het college dat het pand niet gebruikt mág worden voor religieuze activiteiten, terwijl ze ondertussen stilzwijgend toestaan dat het wel gebeurt. De eerste religieuze en culturele activiteiten zijn — let op — ná het aanwijzingsbesluit van 18 april gestart, namelijk op 25 en 26 april. Dat maakt het in strijd met het omgevingsplan. Of zoals wij het zeggen: illegaal.

En dan moet je weten dat dit alles speelt rond een initiatief van een kandidaat-raadslid van de grootste lokale politieke partij van Barendrecht. Miljoenen euro’s zijn er mee gemoeid, een stichting ergens in de schaduw staat garant, en niemand weet precies wie er over de geldstromen gaat. Geen transparantie, geen vergunning, wel een open deur en een gebedsmat. Wat doet het college? Praten. Niet ingrijpen.

Waarom wij geen moskee willen – nergens in Barendrecht

Laat ons hier ook volstrekt duidelijk in zijn: Barendrechts Belang wil geen moskee in Barendrecht. Niet op een bedrijventerrein, niet op een braakliggend stuk grond, niet “ergens waar het wel past”. Simpelweg omdat de schaal, de impact, en de politieke implicaties niet passen in onze dorpsgemeente. Een gebedshuis voor drie gemeenten is géén lokaal initiatief. Het verandert de aard van onze wijken, legt druk op infrastructuur, en introduceert ideologische invloeden waarvan we de aard niet kennen — en ook niet willen kennen.

Wie roept dat het ‘gewoon een gebedsruimte’ is, begrijpt de schaal niet. Dit is geen initiatief voor twintig mensen met een gebedskleed, dit is een investering van miljoenen. En met zulke bedragen komen belangen. En afhankelijkheden. En druk.

Barendrecht verdient eerlijk bestuur

Wat wij willen, is duidelijkheid. Geen vaag bestuurlijk gespin, geen weggemoffelde informatie, geen “oeps, sorry, dat wisten we niet”. Barendrechters willen bestuurders die niet wegkijken, maar handhaven. Die durven zeggen: dit kan hier niet. En die niet bang zijn om ook principiële keuzes te maken in plaats van politieke schaduwspelletjes te spelen.

Dus aan het college: hou op met draaien, durf te staan voor de regels die u zelf heeft vastgesteld. Handhaaf waar nodig. En bovenal: hou op met het verkeerd informeren van de raad. De Barendrechters hebben recht op duidelijkheid, en op een bestuur dat zichzelf serieus neemt.

Want als zelfs dát niet meer kan… dan kunnen we net zo goed het gemeentehuis ombouwen tot cultureel centrum.