Veel thuiswonende ouderen in Rotterdam (vanaf 65 jaar) zien met verlangen uit naar het coronavaccin en worden langzaam maar zeker toch een beetje ongeduldig. Niet zo ongeduldig als de Utrechtse tv-historicus Maarten van Rossem die net zo lang de GGD bleef bellen totdat hij buiten de richtlijnen om een prik ritselde, maar het scheelt weinig.

Hoever is Rotterdam? Bij het geboortejaar 1943, waarvan bijvoorbeeld de vroegere voetbaltrainer Rob Jacobs een vertegenwoordiger is. Hij vond afgelopen vrijdag een uitnodiging op zijn deurmat en moet zich komende week melden (toeval) in het voormalige pand van de KNVB in de Prins Alexanderpolder. ‘’Ik sprong een gat in de lucht’’, zei Jacobs. ''En dat is op mijn leeftijd een hele prestatie. Kun je nagaan hoe ik er naar heb uitgezien. Ik heb de verjaardag van mijn kleindochter in de tuin gevierd, het was drie graden boven nul.'' 

In de derde week van april krijgt Jacobs – weet hij – zijn tweede prik, zodat hij ervan uitgaat dat hij tot de Pfizer-familie gaat behoren. ‘’Stond er niet bij op de invitatie’’, zei hij, ‘’maar ik moet twee keer komen, dus is het appeltje-eitje. Daar ben ik blij mee, want Pfizer heeft goeie recensies en van die andere, die ze in Denemarken even niet willen, ben ik toch een beetje paages.’’

Als er Rotterdammers zijn die voor 1943 geboren zijn, dan even bellen met de GGD wat er aan de hand is in het systeem. Het loopt in Nederland overigens niet helemaal parallel. Zeeland schijnt al zover te zijn dat 60 tot 64-jarigen deze week worden uitgenodigd.

In dit verband ook even gecheckt of historicus Joris Boddaert (van 1945) al een verlossende brief kreeg. Nee. ‘’Maar als je wil doorgeven dat ik er reikhalzend naar uitzie, graag’’, zei hij. ‘’Ik zit dagelijks in de Metro en zal me met een prik toch beter op m’n gemak voelen.’’