Rotterdam heeft een rijke historie en die is uiteraard onuitputtelijk. Iedere dag opnieuw wordt het verleden aangevuld met tal van kleine feiten. Via beeld en tekst voegen zij iets toe aan onze gemeenschappelijke (contemporaine) geschiedenis. Journalisthistoricus Joris Boddaert beschrijft iedere zondag in deze rubriek een Rotterdamse foto. Meestal is het fotografisch beeld onbekend en van langer geleden.
Reacties: [email protected]

Weena

Daniel van der Ven (1929) is de nestor van alle Rotterdamse persfotografen. Hij is nog steeds vief. Hoe ik dat weet? Ik sprak hem najaar  2019 tijdens zijn overzichtstentoonstelling in de Kunsthal. Daniel schonk mij begin jaren negentig deze ietwat curieuze overzichtsfoto van het Weena anno 1975. De huidige jeugd zal verbaasd naar die lullige paviljoentjes kijken, zes in totaal. Naar die tamelijk jonge boompjes, en links naar het grote parkeerterrein aan de Delftsestraat.

“Huh”?, zal iedere twintiger en dertiger mompelen, “Waar is het enorme ING-gebouw? Met er naast die zo grappige ronde woontoren. Waar is het kantoorgebouw Unilever met z’n schroothoop? En dat grote wooncomplex nabij het Hofplein? Moest dat in 1975 allemaal nog ontwikkeld worden? Vijfendertig jaar na het bombardement?”

Jazeker! Rome werd ook niet op één dag gebouwd.

Aan de overzijde van het Weena graasden in 1975 nog heuse herten. ''Manhattan aan de Maas?'' Jazeker, daar zijn wij allen trots op. Maar die slogan ontstond pas deze eeuw, zo’n dertig jaar ná deze foto-opname.

Ik begrijp best de scepsis, het ongeloof van de jeugd, die vandaag de dag bij de American Bar (hoek Weena - Karel Doormanstraat) een pilsje pakt en vervolgens doorslentert naar Holland Casino in het Plaza. ''Effe een klein gokje wagen'', hoor ik hen zeggen.

Waarom die hertjes een poosje aan het Weena hebben gegraasd? Ik zou het echt niet weten. Herinner mij wel dat al die boompjes het ‘Worstwout’ werd genoemd, naar toenmalig wethouder Worst. Ik beschouw het ‘dorpse’ Weena van toen als een koddige ‘tussenoplossing’, creatief bedacht onder het bewind van André van der Louw.

Met Bram Peper aan de macht werd het Weena pas echt een volwassen allee! 

Terug naar Daniel van der Ven. Deze rasfotograaf heeft gedurende ruim een halve eeuw zeer creatief alle ontwikkelingen in onze stad met zijn camera vastgelegd (vooral ook de havens met al dat scheepsgewoel). Hij runde vol energie het Centraal Foto Persbureau vanuit zijn eigen woning aan de Spoorsingel.

In 1997 kwam mijn eigen boek ‘Weena’ uit. Dat schreef ik in opdracht van het advocatenkantoor Trenité Van Doorne ter gelegenheid van het terugtreden van compagnon mr. J.L.F. van Doorne. In het boekje staan tientallen foto’s van deze belangrijke allee. Vreemd genoeg heb ik deze curieuze opname niet opgenomen in het boek. Ik vermoed dat Daniel zijn telelens richtte vanaf het Groothandelsgebouw. De dag en de maand zijn onbekend. Het tijdstip niet: ‘12.44’ lezen wij in de top van het Shellgebouw. Nu ja, ben blij dat ik dit nostalgische ‘document’ de goegemeente alsnog kan tonen.