De 87-jarige Henk Roerade uit Rotterdam viert zijn 75-jarig lidmaatschap bij de voetbalvereniging TransvaliaZW. Door het coronavirus kan er geen groot feest plaatsvinden, maar toch staat de voetbalclub stil bij deze bijzondere mijlpaal.

“Ik voel me mijn leven lang al zeer verbonden met deze prachtige vereniging. Dat gevoel zal nooit meer overgaan. Zeker weten'', aldus het trotse lid.

Roerade kwam in 1943 met Transvalia in aanraking via een boven hem wonende tante. Haar zoons speelden in het elftal van de club. Ze namen me mee naar het terrein. Lang duurde het voetbalplezier niet: in 1944 werd het veld aan de Kromme Zandweg vol gezet met palen, waarmee de Duitse bezetter wilde voorkomen dat Engelse parachutisten er mogelijk een landing konden uitvoeren.

Na de oorlog kwam het er aanvankelijk evenmin van om tegen een balletje te trappen. “Ik was qua gezondheid slecht uit de oorlog gekomen”, vertelt hij. “Om me weer wat ‘kleur’ te geven werd ik naar Zweden gebracht. In 1946 kwam ik terug. Vader meldde me toen meteen aan bij Transvalia. Echte voetbalschoenen had ik toen nog niet. Ik kreeg mijnwerkersschoenen aan met stalen neuzen zonder noppen. Ach, je was er blij mee'', zegt de Rotterdammer.

Hij kan zich het vroegere veld aan de Kromme Zandweg nog goed herinneren. “Dat was eigenlijk niets meer en minder dan een boerenweiland”, grijnst hij. “Als je wilde gaan trainen, moest je eerst de paarden en de schapen er van af halen.” “We hadden de beschikking over een kantine van minimale grootte”, weet Henk. “Als er tien man binnen waren, kon je je kont niet meer keren. Er stond een soort ‘toog’ in waar je twee soorten koeken (‘roze’ en ‘gevulde’) en koffie of een flesje limonade kon kopen. De toenmalige penningmeester regelde de verkoop. Ik zie hem nog staan met ‘een peuk in z’n bakkes’. Transvalia had voorts de beschikking over twee kleedlokalen en wasruimtes waar slechts één ‘soort’ water uit de kraan kwam: kóud water. “De kleed- en wasruimtes waren zó gammel dat je er niet tegenaan moest vallen, anders donderde de complete accommodatie in elkaar.” “We hadden in die tijd één veld en vijf elftallen, waaronder een A- en een B-juniorenteam en een ploegje waarin kinderen van diverse leeftijden mochten voetballen''.

Ook de vereniging is trots op het lange lidmaatschap: ''Tijdens en na zijn actieve voetballoopbaan maakte Henk zich jarenlang op vele manieren verdienstelijk (o.a. jeugdleider, leider 1e elftal, lid elftal commissie, Sinterklaas feesten) voor onze vereniging en ook zijn kinderen en aanhang traden in zijn voetsporen. Henk Roerade houdt zich nu nog steeds bezig met terreinonderhoud, oud papier inzameling en diverse klussen op en rond onze velden. De vereniging bestaat 115 jaar, een geschiedenis waar hij dus 75 jaar deel van uitmaakt.''